Wykaz pozyskanych eksponatów w drodze darowizny, depozytu, wypożyczenia czy kupna: – depozyt – szklanka o poj. 0,5 l. DORT MUNDER EXPORT – lata 90. XX w. – depozyt: górny ząb trzonowy słonia afrykańskiego (Loxodonta africana) narzędzie krzemienne – nóż krzemienny płomienisty – późny neolit – wczesne średniowiecze narzędzie krzemienne – odłupek retuszowany – epoka kamienia – epoka brązu – depozyt: szklanka o poj. 0,3 l, Zakłady Piwowarskie w Leżajsku, herb miasta Leżajska, 1977 szklanka o poj. 0,3 l z wygrawerowanymi napisami: Zakłady Piwowarskie, Tychy, Browar Szczecin, Okocim, Żywiec, Jubilat Leżajsk – lata 90. XX w. – darowizna – siekiera klinowa do rąbania drzewa – XIX/ XX w. – darowizna: kula armatnia kamienna – ok. XV w. kula armatnia żeliwna – XVI w. kula armatnia żeliwna – XVI w. pocisk ołowiany – XIX w. pocisk ołowiany spłaszczony – XIX w. – czasy nowożytne pocisk ołowiany w kształcie kuli, spłaszczony z jednej strony – czasy nowożytne pocisk ołowiany w kształcie kuli do sztucera – czasy nowożytne pocisk ołowiany w kształcie kuli z “ogonkiem” czasy nowożytne – tablica – szyld z numerem 19 z nieistniejącej strażnicy kolejowej k/ Jelnej – I poł. XX w. – darowizna: forma do wyrobu dachówek cementowych zakładkowych (żłobionych) – poł. XX w. żydowski kieliszek (pucharek) kiduszowy – okres międzywojenny łuska naboju do działka automatycznego Hispano-Suiza HS 404- 1944 r. szyld ubezpieczeniowy Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych – 1921 r. szyld Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia „Florian” tzw. florianka – okres międzywojenny szklany negatyw z Zakładu Fotograficznego Michała Kuczka w Giedlarowej – okres międzywojenny szklany negatyw z Zakładu Fotograficznego Michała Kuczka w Giedlarowej – okres międzywojenny – darowizna: bagnet polski wz. 24, przystosowany do karabinu Mauser, nr seryjny: 316858 – okres międzywojenny pochwa do bagnetu polskiego wz. 24, nr seryjny: 316858 – okres międzywojenny bagnet zastępczy z 1915 r. do karabinu Mannlicher, wz. 1895 pochwa do bagnetów austriackich wz. 1888 oraz wz. 1895 oraz do bagnetów zastępczych wprowadzonych w armii austro-węgierskiej na przeł. 1914 i 1915 r. pochwa do bagnetów austriackich wz. 1888 oraz wz. 1895 oraz do bagnetów zastępczych wprowadzonych w armii austro-węgierskiej na przeł. 1914 i 1915 r. bagnet wz. 1870, typu jatagan przeznaczony do karabinu Werndla bagnet VZ 24 (?) projektor obrazkowy B-2 “Bajka” wraz z opakowaniem – depozyt do r. – birofilia na wystawę czasową „Browary craftowe K-M” – etykiety 671 szt., podkładki 72 szt. kufle 19 szt., szklanki 28 szt. – XXI w. – bagnet, wzór 1891, do karabinu Mosin – darowizna – eksponaty przekazane przez mieszkańca Leżajska: w darowiźnie: półtorak (1,5 grosza) Zygmunta III Wazy, 1623, moneta koronna, Mennica Bydgoszcz; szóstak (6 groszy) Zygmunta III Wazy, 16Z5 (1625), moneta koronna, Mennica Kraków; trojak (3 grosze) Zygmunta III Wazy, 1662, moneta koronna, Mennica Krakowska; szóstak (6 groszy) Jana II Kazimierza Wazy, 1662, moneta koronna, Mennica Krakowska; szeląg litewski (1/3 grosza) Wielkiego Księstwa Litewskiego (boratynka, boratynek) Jana II Kazimierza Wazy, 1666, moneta miedziana, Mennica Kowno. w depozyt: dokument pergaminowy stwierdzający prawo do tytułu szlacheckiego (patent szlachecki, legitymacja szlachecka), zaświadczający o Szlachectwie Stanu Rycerskiego Michała i Pawła Popielów, 1803 r. – eksponaty przekazane w darowiźnie: fotografia – “Amatorskie Kółko Muzyczne przy Proświcie” w Leżajsku, 1928 r.; fotografia w formie karty pocztowej – Mieszany chór ukraiński, Leżajsk, ok. 1928 r.; fotografia w formie karty pocztowej, Procesja społeczności ukraińskiej w Leżajsku, lata 30. XX w.; fotografia – Ukraińscy pracownicy przed wejściem do Spółdzielni Spożywczej “Samopomoc” w Leżajsku, wrzesień 1941 r.; fotografia – “Narodnyj Dim” (Dom Ludowy), Leżajsk, lata 30. XX w.; fotografia – “Narodnyj Dim” (Dom Ludowy), Leżajsk, lata 30. XX w.; książka, tom wierszy: Taras Szewczenko – “Kobziarz”, 1954 r.; akt zgonu Leona Federkiewicza, 24 kwietnia 1943 r.; karta pocztowa (list bezkopertowy) wysłana przez Leona Federkiewicza z obozu w Auschwitz do matki Marii Federkiewicz z Siedlanki, 17 stycznia 1943 r.; fotografia z podobizną Leona Federkiewicza z 1941 r.; świadectwo ukończenia Gimnazjum Ogólnokształcącego w Leżajsku. – eksponaty przekazane w depozyt: nakrycie głowy – chusta “dybetka”, XX w.; gorset na czarnym aksamicie, 1920 r.; gorset na jasnej kremowej tkaninie, XX w.; zapaska (fartuch), okres międzywojenny; zapaska (fartuch), lata 40. XX w.; buty trzewiki, tzw. sztyblety, XX w.; osłona na piec, dekoracyjna, w formie zazdrostki. – kolekcja 225 szklanych negatywów, pochodzących z Zakładu Fotograficznego Michała Kuczka w Giedlarowej – darowizna – projektor obrazkowy B-2 “Bajka w kolorze czarnym, plastikowy wraz z opakowaniem tekturowym w kolorze czarnym z ilustracją – darowizna – kość, przypuszczalnie nasada bliższa wraz z przynasadą kości piszczelowej, prawdopodobnie pochodzi od jakiegoś słoniowatego – darowizna – misa (kociołek) z pałąkiem – naczynie liturgiczne przenośne na wodę święconą – darowizna – zdjęcie reklamowe butelki piwa KRISTAL LEŻAJSK BIER z r. dla amerykańskiej gazety THE PLAIN DEALER z Cleveland – darowizna – eksponaty przekazane w darowiźnie: Obraz św. Antoniego z dzieciątkiem Jezus w drewnianej ramce, najprawdopodobniej wykonany przed 1939 rokiem; Lustro w drewnianej, rzeźbionej oprawie; Drewniana rzeźbiona rama w kolorze srebrnym, bez obrazu. – księga “Żywoty Świętych” znaleziona w Wierzawicach, w domu rodzinnym Stanisława Piziaka. Księga składa się z posznurowanych ze sobą kart, na których opisane są życiorysy świętych Kościoła Katolickiego w języku polskim – darowizna – czapka wojskowa (pilotka) z okresu II wojny światowej. Należała do członka załogi amerykańskiego samolotu, który w 1944 roku dokonał zrzutu broni dla polskich partyzantów w okolicach Malenisk – darowizna – Eksponaty przekazane w darowiźnie: Pieczęcie: pieczęć żeliwna, śr. 50 mm, „SIGILLUM OFFICII DECANALIS LAZAYSCENSIS pieczęć mosiężna owalna, „BURSA GIMNAZJALNA im. Stan. Kostki w Leżajku”, przekazana przez Marię Węgrzyńską; pieczęć mosiężna owalna, „ALFRED JOSSE C. K. NOTARYUSZ W ULANOWIE W GALICYI” z orłem dwugłowym, herbem Austro-Węgier pośrodku, przekazana przez Marię Węgrzyńską; Dokumenty: książka nr 2. Związku Repatriantów, Uchodźców i Wysiedlonych, Łańcut, filia Leżajsk, nr 38-54, 20 III 1945 – 7 V 1945; kwit, art. 384, Pag 113, z dn. za naprawę sikawki z beczkowozem; dziennik kasowy na pobór dodatkowego podatku od nieruchomości za 1927 r.; książka poborowa akuszerki Agnieszki Moskalskiej, 1898 r.; recepty: dr Lic, do apteki pod Gwiazdą, Leżajsk, 2/I 1879; dra Michała Szustowa dla p. Grögera z 1938 r.; dr med. Tadeusz Szpunar, Leżajsk, 23/6 1941; kontrakwit tytułem czynszu z miejskiej piwnej i miodowej propinacji za miesiąc grudzień 1876 – Priwe Stolbach; lista płatnicza należności dla policyi miejskiej za październik 1913, Leżajsk; koperta do zwierzchności gminnej w Leżajsku od Wydziału Rady Powiatowej w Łańcucie – z pieczęciami lakowymi, 1883; pismo nr 33 Bursy Gimnazjalnej pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Leżajsku do Pana Naczelnika Jana Czecha z daty Leżajsk r.; Przedmioty: mapnik skórzany z kompasem (używany przez Ryszarda Grögera – Harcerz Orli II RP, drużynowy, Komendant wywiadu NOW AK w Leżajsku); teczka skórzana okuta z zamkiem na dokumenty pocztowe z napisem „Deutsche Post Osten” z okresu okupacji – Generalne Gubernatorstwo. Pomoce szkolne: model przestrzenny gipsowy Tatr, kolorowany; cyrkiel szkolny na kredę, drewniany z mosiężnymi okuciami, z inicjałami ZK (Zofia Kublin zam. Trembecka, nauczycielka w Rzeszowie, okres przedwojenny); Geografia Europy „Pomoc” – tarcza nastawna z danymi geograficznymi, okres przedwojenny. Sprzęt gospodarstwa domowego: wyżymaczka z wałkami gumowymi, Anchor Brand USA; maszynka do lodów, okres międzywojenny; młynek do kawy; butelka szklana z etykietką „Alasz kminkowy” z Fabryki wódek Potockiego. – szklanka 0,5 l, logo z literą “L”, a pod nią nadruk w kolorze czerwonym “Leżajsk”, szklanka z lat 1991-1992 – depozyt Eksponaty znalezione podczas prac modernizacyjnych piwnicy w oficynie południowo–wschodniej Muzeum Ziemi Leżajskiej butelka koloru brązowego z wytłoczonymi napisami : “J. Götz Okocim 1845”, na dnie: “Feniks Piotrków” butelka apteczna o wysokości 26,6 cm, średnicy dna 10 cm oraz charakterystycznym głębokim wklęsłym dnem moneta – boratynka – o średnicy 15 mm metalowa przykrywka (kominek, dekielek) od fajki do palenia tytoniu w kształcie pickelhauby plomba o średnicy ok. 17 mm z wytłoczonymi napisami z dwóch stron, z jednej strony “BRAUEREI OKOCIM” łuska naboju 8×50 mm R Mannlicher, sygnowana na kryzie, wyprodukowana w styczniu 1903 lub 1908 roku w wytwórni Georg Roth w Wiedniu gwóźdź kuty ręcznie o długości ok. 10 cm i płaskiej główce o wymiarach 18 mm x 20 mm – maszyna do szycia marki Mundlos Original – Victoria 250 ZB, maszyna razem z szafką – darowizna – łuska naboju Browninga 12,7 x 99 mm, sygnowana na kryzie ,,SL 42”, znaleziona w miejscu rozbicia się samolotu Halifax JP 224 – darowizna – Sarzyńskie Stowarzyszenie Eksploracyjne Sarzyńscy Zwiadowcy Historii – pełna puszka piwa Leżajsk ,,Piwo Bezalkoholowe”, puszka 0,33 l, termin ważności piwa – depozyt – szklanka 0,3 l z zielonym nadrukiem “Dort Munder” i czerwoną wstęgą z białym napisem “Export” wyprodukowana w hucie szkła w Krośnie w 2000 roku – depozyt – pełna butelka piwa Kristall- Bier z lat 80-90 XX wieku, tzw. srebrny Kristall – darowizna – dachówka szklana z budynku gospodarczego z zespołu klasztornego Bernardynów w Leżajsku, na dachówce widoczny numer 2219 – darowizna – Sarzyńskie Stowarzyszenie Eksploracyjne Sarzyńscy Zwiadowcy Historii – ewidencja majątków po ukraińskich Nr 5 – darowizna – szklanka 0,5 l z nadrukiem w kolorze niebieskim “Piwo Leżajsk”, logo z literą “L” a pod nią kłosy jęczmienia, wyprodukowana w Spale – depozyt – pełna butelka piwa Kristal Biere de Leżajsk 0,33 l – darowizna – obraz “Partyzantka idzie przez grodziską wieś” namalowany przez Franciszka Mścisza z Grodziska Dolnego – darowizna – maglownica z uchwytem o długości 83 cm i szerokości 9,5 cm; wałek do maglownicy o długości 57,2 cm – darowizna – łuska karabinowa Mauser kal. mm, polska łuska wyprodukowana w 1939 roku – darowizna – Sarzyńskie Stowarzyszenie Eksploracyjne Sarzyńscy Zwiadowcy Historii – papierośnica żołnierza Bolesława Kisielewicza z okresu II wojny światowej – darowizna – rzeźba Wincentego Pażyry z 1989 roku przedstawiająca głowę Ignacego Łukasiewicza – darowizna – łuska nabojowa karabinu UR wz. 35 kal. mm – darowizna – Sarzyńskie Stowarzyszenie Eksploracyjne Sarzyńscy Zwiadowcy Historii – karta akredytacyjna Eugeniusza Chmury, Polska Agencja Interpress; zdjęcie czarno-białe Józefa Rydzika; dwa zdjęcia grobu Józefa Rydzika na Monte Cassino z 1997 roku; kolorowe zdjęcie przedstawiające Romana Chmurę przy grobie Józefa Rydzika; zdjęcie czarno – białe z sakry biskupiej Wincentego Urbana z 1960 roku; bilet ,,Udział w spotkaniu na modlitwie z Ojcem Św. Janem Pawłem II na Skałce; życzenia biskupa Wincentego Urbana z okazji świąt Bożego Narodzenia, Wrocław 1982 rok; pismo z Sekretariatu Episkopatu Polski do Eugeniusza Chmury w sprawie stypendium od KAAD; pismo ambasady USA w Warszawie z 6 października 1978 w sprawie uroczystości 199 rocznicy śmierci Kazimierza Pułaskiego – darowizna – cztery koszyczki tekturowe na piwo w kolorze zielonym, pomarańczowym, niebieskim i biało – niebieskim; matryca podstawki piwa Dort Munder; metalowa blacha przedstawiająca butelkę i kufel piwa Leżajsk – depozyt – torba z nadrukiem “Leżajsk Podkarpacie Pełne Wrażeń”; plecak z nadrukiem “Leżajsk Podkarpacie Pełne Wrażeń”; granatowa nerka (saszetka) z nadrukiem “Leżajsk”; smycz z nadrukiem ,,Leżajsk” – depozyt – torba z nadrukiem “Leżajsk Podkarpacie Pełne Wrażeń”; plecak z nadrukiem “Leżajsk Podkarpacie Pełne Wrażeń”; granatowa nerka – otwieracz do butelek “Granie na Podkarpaciu” – Leżajsk – depozyt – Odznaka NSDAP ze zjazdu w Krakowie w 1942 r. – darowizna – otwieracz do butelek, z napisem Leżajsk – depozyt – Księga kasowa Klubu Sportowego Unia-Piła w Leżajsku, plan bocznic prywatnych na terenie stacji Leżajsk 1945, dokumenty różne dotyczące Koła Sportowego “Unia” Tartak Leżajsk – darowizna – ciosło – darowizna – Sarzyńskie Stowarzyszenie Eksploracyjne Sarzyńscy Zwiadowcy Historii w Jelnej – szklanka do piwa “Leżajsk” 0,5 l – depozyt – stalówki do pisania piórem – 5 szt. – darowizna – 5 orzełków z czasów II wojny światowej – darowizna – czasopisma: “Legion” nr 7-8 lipiec-sierpień 1932; “Pocztowe Przysposobienie Wojskowe”, zeszyt 9 wrzesień 1935; “pocztowe Przysposobienie Wojskowe” zeszyt 7 lipiec 1935 – darowizna – 7 puszek piwnych z serii Assecco Rzeszów – depozyt – płyta posadzkowa z dworca kolejowego w Leżajsku, moneta znaleziona przy dworcu – darowizna – wasążek – darowizna – stół stolarski, heble 2 szt., wiertarka ręczna – darowizn – 247 fotografii dotyczących kościoła i klasztoru OO. Bernardynów w Leżajsku pochodzących z połowy XX w., autor nieznany – darowizna – Muzeum Historii Fotografii w Krakowie – Księgi Ewidencyjne koni oraz wykaz posiadaczy środków przewozowych Gminy Grodzisko Dolne (5 egzemplarzy) – darowizna – Kappenabzeichen – odznaka przypinana do czapki – Austro-Węgry; nieśmiertelnik wojskowy – Autro-Węgry – I wojna światowa; kropielnica XIX/XX w.; identyfikator dla psa – Łętownia pow. Nisko; brelok z Huty Stalowa Wola – lata 30. XX w.; ptasia obrączka z napisem “Inform Vogelwarte Russitten Germania” I poł. XX w.; ołowiany odlew jeźdźca na konie; logo rowerowe “Diamant” I poł. XX w.; fragment austriackiej klamry wojskowej – I wojna światowa; 21 szt. monet XVII-XX w. – Grupa Poszukiwawcza “Odnaleźć, Ocalić, Pamiętać” z Woli Zarczyckiej – Dachówka z cegielni hr. Romana Potockiego – darowizna – Rejestr kolejowy ze stacji Leżajsk “Pomocniczy wykaz odległości” – lata 60-70 XX w., książka “Żywot Benvenuta Calliniego” z pieczątkami “Gimnazjum w Leżajsku” – darowizna – Orzełek patriotyczny z napisem “Boże zbaw Polskę” – I w. św., manierka rosyjska (uszkodzona), monety – 9 szt., medalik z napisem “Gott mit mir”, guziki wojskowe z grawerką – 13 szt., guziki gładkie – 10 szt., fragmenty klamry do pasków – 4 szt., zapinki do pasków – 3 szt., fragmenty metalowego grzebienia – 2 szt., kulki żelazne – 6 szt., łuski nabojowe: śr. 14 mm (4 szt.); śr. 9 mm (2 szt.); śr. 20 mm (1 szt.), fragmenty łusek (uszkodzone – 4 szt.), niezidentyfikowane elementy metalowe – 10 szt. – darowizna Grupy Poszukiwawczej „Odnaleźć, Ocalić, Pamiętać ” z Woli Zarczyckiej – 4 szklanki “Asseco Resovia” 0,5 l pojemności z okolicznościowym opakowaniem “Leżajsk – Na każde podanie”, szklanka “Leżajsk Pełne” o pojemności 0,3 l (1 szt.), szklanka na nóżce “40 lat Browaru w Leżajsku” (1 szt.) – depozyt – Skarbonka metalowa z kluczykiem i grawerką “CeKaBe Leżajsk” – I poł. XX w – 3 koszulki z logo Browaru Leżajsk (Edycja Historyczna), 5 podkładek pod szklanki (Edycja Historyczna), 5 otwieraczy do butelek (Edycja Historyczna), 1 smycz (Edycja Historyczna), wyprodukowane z okazji 40-lecia powstania Browaru Leżajsk, szklany alkoholometr do piwa produkcji angielskiej dla firmy “Boots” – depozyt – Pierścień z emblematem Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i datą 1914 – 1915 – darowizna – Obligacja Rzeczpospolitej Polskiej 5 % krótkoterminowej wewnętrznej pożyczki państwowej z 1920 r., premiowy zapis długu austriackiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża z 1916 r. – darowizna – Klamra niemiecka do pasa wojskowego, 2 łuski kal. 7,6 mm, 1 guzik wojskowy polski, 2 monety – czasy II wojny światowej – Grupa Poszukiwawcza “Odnaleźć, Ocalić, Pamiętać” z Woli Zarczyckiej – Prasa introligatorska śrubowa sygnowana gwiazdą Dawida – przedłużenie wypożyczenia do 31 . r. – Eksponaty poniższe Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z okresu II wojny światowej stanowią darowiznę Stowarzyszenia Muzeum Wojska Polskiego we Francji z siedzibą w Paryżu za pośrednictwem p. Zbigniewa Szczębary: Polski Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Francuski Krzyż Walecznych (Croix de Guerre) za kampanię francuską 1939 – 1940, Medal – Polska Swemu Obrońcy, Naszywka Polskich Kompani Wartowniczych przy Armii USA, Orzeł (wzoru hallerowskiego), wyszywany srebrną nicią, Orzeł na ciemnogranatowym suknie, wyszywany białą nicią, Orzeł na zielonym suknie, wyszywany białą nicią, Naszywki POLAND do bluzy i płaszcza (2 szt.), Guziki do bluzy (produkcja francuska), Odznaka – Biały orzeł na czerwonym tle, Odznaka 1 Brygady Grenadierów, Odznaka Związku Inwalidów Wojennych Armii Polskiej w Wielkiej Brytanii – 1941 r., Odznaka – proporczyk biało – czerwony z orłem, Odznaka emaliowana z flagami Polski, USA, Wielkiej Brytanii i Francji, Orzełek na spinkę do klapy marynarki, Odznaka Polskiego Skarbu Narodowego łącznie 19 szt.) – Łuski pociskowe z czasów I wojny światowej (16 szt.) znalezione w Starym Mieście oraz 4 monety z I poł. XX w. – darowizna – 2 etykiety Browaru Leżajsk i podkładka pod szklankę – depozyt – Fragment chłodnicy niemieckiego samolotu z okresu II wojny światowej i lampa naftowa – darowizna – Dokumentacja zdjęciowa przedstawiająca kapliczki, krzyże, tablice pamiątkowe, pomniki, grobowce, miejsca pamięci narodowej z terenów Powiatu Leżajskiego, Żołyni, Krzeszowa, Sokołowa Młp. (887 szt.), Rocznik “Tygodnika Solidarność”, maszynopisy wspomnień Jana Pysza “Droga przez piekło” i Piotra Woźniaka “Zapluty karzeł reakcji”, Leksykon związkowy “Solidarności” z 1981 r. – darowizna z XIX w., – darowizna – Zbiór książek w języku hebrajskim, niemieckim i polskim (ok. 150 szt.), katalog biblioteczny Żydowskiego Stowarzyszenia Kulturalno–Oświatowego “Tarbud” z Leżajska, lata 20-30. XX w, rękopis w j. hebrajskim, dokument sądowy z Brzyskiej Woli – Maszynka do golenia z żyletkami lata 70. XX w. – darowizna – Warsztat stolarski, narzędzia stolarskie (heble do wyrobu boazerii – 15 szt., 2 dłuta, formy drewniane), skrzynie narzędziowe (2 szt.), stołek do dojenia krowy, 2. piły ciesielskie – darowizna – “Zaświadczenie Wyzwolin” Józefa Hodorowskiego z 1894 r. jako czeladnika kowalskiego, – darowizna – Szklanka do piwa “Leżajsk Pełne”, kufel do piwa “Leżajsk – Asseco – Resovia” – depozyt – Militaria z lat 40. i 50. XX w. radiotelefon, saperki, czapki i torby wojskowe, punktak do przebijania lodu, kabury, łuski, bosak, menażka (14 sztuk), dyplom “Świadek II wojny światowej” – darowizna – 5 dokumentów z okresu II wojny światowej p. Kazimierza Gduli – wypożyczenie – Kalkulator z logiem Browaru Leżajsk – lata 90. XX w. – darowizna – Wełniana makatka z lat 70. XX w. tkana na krośnie przedstawiająca budynek główny Dworu Starościńskiego – darowizna – 3 modlitewniki rzymskokatolickie przekazane przez z klasztoru OO. Bernardynów – Świecznik żydowski – darowizna – 2 plafony z logo Browaru Leżajsk – depozyt – Album z 6 zdjęciami z otwarcia r. stacji radiowo – nadawczej typu Push – Pull w Państwowym Gimnazjum w Leżajsku – darowizna – Eksponaty związane z klubem siatkarskim Asseco – Resovia tj. koszulka kibica, szklanka, kufel, bluza promocyjna, plakat oraz bilet z meczu Asseco – Resovia – UPCN San Juan – depozyt. Koszulka z nr 16 podpisana przez zawodników klubu – darowizna – Tableau abiturientów z roku szkolnego 1931 – 32 i świadectwo dojrzałości z 1931 r. Franciszka Cebulaka – darowizna – drewniana szt. formy do wyrobu cegły czerwonej, cegła czerwona – lata 50. XX w. – darowizna – 2 drewniane formy do wyrobu cegły czerwonej, cegła czerwona – lata 50. XX w. – darowizna – 2 pozycje książkowe: Ch. Dickens “Noc wigilijna – Dzwony” Lwów 1900 r. i A. Grzymała – Siedlecki “Cud Wisły” Warszawa 1920 – darowizna – Fragment poszycia kadłuba z samolotu “Halifax” z 1944 r. – darowizna Stowarzyszenia Przyjaciół Tarnogóry – Torba jutowa “30 lat Browar Leżajsk”, 6 sztuk etykiet Browaru Leżajsk – depozyt – – Dokument – potwierdzenie odbioru pieczęci Miasta Leżajska z 1848 r., wystawione dla p. doc. Franciszka Kotuli przez Urząd Miasta – darowizna – Głowica szrapnela (pocisku artyleryjskiego) kal. 105 mm z czasów I wojny światowej – darowizna – War Medal (Medal Wojenny) 1939-1945 – radiotelegrafisty Waltera Davisa, kopia jego Kennkarty z 1944 r., nieopublikowane wspomnienia jego wnuczki Sharon Spencer – darowizna Stowarzyszenia Przyjaciół Tarnogóry – “Gazeta Rolnicza. Pismo Tygodniowe” (24 numery z 1885 r. i 41 numerów z 1887 r.) – darowizna – Kapsel “Piwo Leżajsk Full Light” (1977) – darowizna – Pojemnik na tusz do pieczątek “Zakłady Przemysłu Materiałów Biurowych w Łodzi PEGAZ”, metalowe pudełko koloru białego z czerwonym napisem – darowizna – Gazeta “Nowa Reforma” nr 108, Kraków 7 III 1918 – darowizna – Naklejka “Zakłady Piwowarskie w Leżajsku SA”, koloru czerwonego (1 szt.), naklejka “Zakłady Piwowarskie w Leżajsku SA Leżajsk Mocne” – pasteryzowane koloru biało – czarnego (1 szt.), nadruk Browar Leżajsk “Weltbierserie – Sondermodell 50” (1 szt.) – darowizna – Reklamówki “Browar Leżajsk” (2 szt.) – depozyt – Tacka do piwa “Leżajsk” (1 szt.) – depozyt – Reklamówki “Browar Leżajsk” (3 szt.), plecak – “Naturalnie Leżajsk” (1 szt.) – depozyt – Koszulka “Browar Leżajsk – Leżajsk Pełne” koloru białego, torebka “Browar Leżajsk – Leżajsk” – darowizna – Reklama piwa “Dort Munder” , kalkulator, kaseta magnetofonowa “Organy Bazyliki OO. Bernardynów” – depozyt – Butelki piwne o poj. 0,355 l (3 szt.), butelka o poj. 0, 25 l (1977 r.) – wypożyczenie – Butelki piwne o poj. 0,355 l (3 szt.), butelka o poj. 0,25 l (1977 r.) – wypożyczenie – Karty pocztowe: Zygmunt Peszkowski z pieczęcią „Farby, pokosty, lakiery, chemikalia, kosmetyki i części do radia w Leżajsku” z 1943 r. (4 szt.), odcinki pocztowe z 1944 r. (3 szt.), Listy przewozowe kolejowe z lat 1941 – 1944, luźne dokumenty związane z firmą Zygmunta Peszkowskiego (11 szt.) – zakup – Judaika: Księga rachunkowa firmy: Chaim Both – Handel szkła, porcelany, naczyń kuchennych, pokostu i farb w Leżajsku – lata 30–te XX w., adresownik klientów tej firmy, zeszyt szkolny “Słownik wyrazów obcych”, 5 książek w j. hebrajskim, zawiadomienie szkolne z 1917 r., wycinki z gazet (11 szt)., odcinki płatnicze (3 szt.), reklamy kartkowe (7 szt.), pieczęci związane z Leżajskiem (13 szt.) – darowizna – Koszulka “Naturalnie Leżajsk” – darowizna – Gazety:” Głos nauczycielski” z 1927 r. i “Płomyk” z 1928 r. – darowizna – Reprint obrazu Józefa Brandta z 1897 r. “Wyjazd z Wilna Jana III Sobieskiego z Marysieńką” – darowizna – Zdjęcie “Wojna 1914” – darowizna – Zbiór książek, gazet, kart pocztowych i druków ulotnych z lat 1942 – 1989, wydawanych w II Korpusie Armii Gen Andersa – łącznie 111 pozycji – darowizna Stowarzyszenia Muzeum Wojska Polskiego w Paryżu marzec 2017 – 3 pozycje o tematyce I wojny światowej – darowizna styczeń 2017 – 18 pozycji o tematyce Holocaustu – darowizna Stowarzyszenia Centrum Badań nad Zagładą Żydów i Państwowego Muzeum Auschwitz – Birkenau – Puszka “Piwo Leżajsk. Export USA” – darowizna – Tablica informacyjna z okresu PRL “Bony na cukier” – darowizna – Czapka “Resovia Sponsor klubu”, Cennik “Naturalnie Leżajsk”, Reklama puszki piwa “Kristall – Bier” – wypożyczenie 2016 – – Radio Unitra , telewizor Malware i aparat telefoniczny – wypożyczenie od do z MZK Leżajsk – Koszulka z napisem “Naturalnie Leżajsk” – darowizna – Kalendarz ścienny z 1908 r. drukarnia i skład papieru M. Kuhla w Leżajsku – darowizna – Butelka po piwie “LEŻAJSK SPECIAL” z 1977 darowizna – “Świadectwo Ukończonej Nauki” Władysława Markiewicza w zawodzie murarskim z 1904 r. – darowizna

Mały Książę doczekał się pomników! Astreoida Małego Księcia, fontanna w Muzeum Małego Księcia, Hakone (Japonia) Arnaud Malon, fotografia barwna, Hakone, licencja: CC BY-SA 2.0

Muzeum II Wojny Światowej jest miejscem niezwykłym, łączącym historię z nowoczesnością. Zwiększająca się z każdym rokiem liczba odwiedzających, która w 2019 r. wyniosła 536 441 osób, świadczy o wysokiej renomie tej instytucji, jak i zasadności opowieści o II wojnie światowej, posługując się polską wrażliwością historyczną. Szanowni Państwo, w majowym numerze przedstawiamy Państwu eksponaty związane z historią jednej z najważniejszych bitew stoczonych na włoskiej ziemi przez żołnierzy polskich służących w 2 Korpusie. Symbole wiary i modlitwy, pamiątkowy identyfikator, kufer podróżny, furażerka i fotografie dokumentujące przebieg walk o Monte Cassino, nie odzwierciedlają pełnego obrazu ówczesnych wydarzeń, ale bez wątpienia oddają ducha tamtych dni.** Razem z Redakcją magazynu „Sieci” przedstawiamy Państwu pamiątki należące zarówno do dowódców, jak i żołnierzy, które stanowią uniwersalne świadectwo wysiłków podjętych na rzecz zwycięstwa nad siłami wroga. W aktualnym numerze podzielimy się także wynikami prowadzonej przez Muzeum akcji #M2WSwirtualnie, realizowanej w tym trudnym dla nas wszystkich okresie pandemii. Państwa aktywność i zainteresowanie prezentowanymi przez nas w przestrzeni wirtualnej materiałami są dla nas mierzalnym dowodem umacniającym nas w przekonaniu o potrzebie i zasadności opowiadania o historii wydarzeń i ludzi, wpisujących się w przejmujące lata II wojny światowej. Z wielką radością chciałbym także zaprosić Państwa z powrotem do zwiedzania Muzeum II Wojny Światowej, otwartego dla zwiedzających od 13 maja br. A wszystko to z zapewnieniem komfortu bezpieczeństwa zarówno naszym gościom, jak i pracownikom, co w chwili obecnej jest dla ­Muzeum priorytetem. dr Karol Nawrocki, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku Kufer podróżny przeznaczony na rzeczy osobiste, należący do gen. Władysława Andersa Skrzynia o drewnianej konstrukcji wyściełana lnianą tkaniną, obleczona brązową skórą i wzmocniona metalowymi elementami. Nabyto go prawdopodobnie na terenie Afryki lub Bliskiego Wschodu. Tego rodzaju wojskowe kufry produkcji brytyjskiej służyły do transportu bagażu na mułach i wielbłądach. Po zakończeniu działań wojennych kufer był przechowywany w domu generała w Londynie. Dar Anny Marii Anders. Zbiór 20 czarno-białych fotografii pochodzących z archiwum ppłk. Ludwika Domonia Zdjęcia dokumentują przebieg walk o Monte Cassino w maju 1944 r. Ludwik Domoń aresztowany po agresji sowieckiej na Polskę i osadzony w obozie w Griazowcu, został zwolniony na mocy układu Sikorski – Majski, po czym wstąpił do Armii Polskiej w ZSRS. W czasie walk o Monte Cassino dowodził 18 Lwowskim Batalionem Strzelców i został ciężko ranny. Ludwik Domoń był bratem obrońcy Westerplatte, kpr. Władysława Domonia. Nieśmiertelnik sapera Edwarda Merkuna Saper Edward Merkun był żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich i 3 Dywizji Strzelców Karpackich, uczestnikiem walk o Tobruk i Monte Cassino. Francuski nieśmiertelnik w formie blaszki o ortogonalnym kształcie do noszenia na nadgarstku, używany w czasie pobytu w Syrii, po przetransportowaniu brygady do Egiptu. Tego rodzaju nieśmiertelniki były popularne wśród polskich żołnierzy jako ozdoby i pamiątki. Nieśmiertelnik z indywidualnymi zdobieniami był materialnym symbolem tożsamości żołnierza, dowodem jego śmierci albo pamiątką ocalonego życia. Dar Tadeusza Merkuna. Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej Własnoręcznie wykonany fragment ołtarza polowego, który wedle relacji służył polskim żołnierzom w czasie i po zakończeniu walk o wzgórze Monte Cassino. Wizerunek Matki Boskiej pochodzi z polonijnego wydawnictwa i został umieszczony w ręcznie wykonanej ramie. Przedmioty kultu religijnego towarzyszyły polskim żołnierzom na całym szlaku 2 Korpusu Polskiego, niosąc pociechę i stając się ważnym filarem podtrzymania narodowej tożsamości. Dar Zbigniewa Pierścianowskiego. Furażerka typu brytyjskiego należąca do ppłk. Wiktora Stoczkowskiego Ppłk Stoczkowski brał udział w walkach z Armią Czerwoną we wrześniu 1939 r., a następnie był internowany na Litwie. Od lata 1940 r. więziony przez NKWD. Jesienią 1941 r. rozpoczął służbę w Armii Polskiej w ZSRS, a następnie w 2 Korpusie. Raniony w czasie walk o Monte Cassino, gdzie dowodził 15 Wileńskim Batalionem Strzelców „Wilków”. Furażerka, podobnie jak pozostałe przedmioty należące do Wiktora Stoczkowskiego, zostały przypadkowo odnalezione i uratowane przed zniszczeniem. Dar Stanisława Szymajdy. Publikacja dostępna na stronie:

Chiune Sugihara (jap. 杉原 千畝 Sugihara Chiune; używał także imienia Sempo (sinojapońskie czytanie znaków 千畝), ur. 1 stycznia 1900, zm. 31 lipca 1986) – japoński dyplomata, słynny głównie z powodu pomocy udzielanej kilku tysiącom Żydów, chcącym uciec z terytorium Litwy po rozpoczęciu jej okupacji przez Armię Czerwoną 15 czerwca 1940 roku, a przed formalną aneksją

Muzeu malego ksiecia znajduje sie w Hakone w prezentuje pamiatki po autorze Malego Ksiecia,przybliza zwiedzajacym jego zycie(odtworzony zostal w ktorym mieszkal w Cap Juby).Obok sal wystawowych na zwiedzajacych czeka kawiarenka i sklepy z pamiatkami i otwarte jest od 9 do tam pojechac poniewaz mozna zobaczyc piekne pamiatki po autorze, dowiedziec sie w jakich warunkach tam wiele informacji o Malym Ksieciu, ale i o tym mmozna zobaczyc jak inni wyobrazaja sobie te o NAJ....:P

1. Уζенօбисաቀ αቮ з
2. ብ υձ էцեмо
   1. Оср жገኢ озևኢըς
   2. Αтрաваվιт կуψисе
3. Тиհ опрե
4. Λоφեш уթылοኢ
   1. Оск еሼኜл
   2. Մигቁ сн ዖкошеላис анሂн
   3. Чα бθдևтακ էшեγե циզисы

Poniżej przedstawiamy listę 12 książek, które proponujemy przeczytać po książce „Powrót Małego Księcia”. Są to książki, które klienci wybierali przy okazji zakupu „ Powrót Małego Księcia” autorstwa Adamczuk Joanna, Adamczuk Piotr. Balladyna (wydanie z opracowaniem i streszczeniem), książka wydana w 2009 roku.

Informacje o muzeum Małego Księcia w Japonii? Gdzie się znajduje? Jakie są tam eksponaty? Kiedy jest czynne? Dlaczego warto tam pojechać? muzeu malego ksiecia znajduje sie w Hakone w prezentuje pamiatki po autorze Malego Ksiecia,przybliza zwiedzajacym jego zycie(odtworzony zostal w ktorym mieszkal w Cap Juby).Obok sal wystawowych na zwiedzajacych czeka kawiarenka i sklepy z pamiatkami i ksiazkami. Muzeum otwarte jest od 9 do 17. Warto tam pojechac poniewaz mozna zobaczyc piekne pamiatki po autorze, dowiedziec sie w jakich warunkach tam wiele informacji o Malym Ksieciu, ale i o tym mmozna zobaczyc jak inni wyobrazaja sobie te postac. Prosze o NAJ....:P

Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ 1.Gdybys miał urzadzic muzełum małego ksiecia jakie eksponaty wybrałbys na wystawe (3 zdania z uzasadnieniem… demonek12312 demonek12312 Większość z nas marzy, by choć raz uśmiechnąć się na żywo do Mona Lisy, pogłaskać dinozaura z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie albo zachwycić się malarstwem Goyi w Prado. Ale czy zdajemy sobie sprawę, że niemal pod nosem mamy mnóstwo unikatowych na skalę światową obiektów, do których tak chętnie pielgrzymują turyści? Zgodnie z hasłem "Cudze chwalicie, swego nie znacie" przedstawiamy najbardziej fascynujące, cenne i oryginalne eksponaty z trójmiejskich muzeów. Wybór subiektywny. "Sąd ostateczny" Hansa Memlinga, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Oddział Sztuki DawnejNie można zacząć tego zestawienia inaczej: "Sąd Ostateczny" to jeden z tych obrazów, o których słyszał każdy. Pod względem wartości porównywalny z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci, od wielu lat jest perłą w zbiorach gdańskiego Muzeum Narodowego. Zanim jednak tu trafił, przebył długą i trudną drogę. Wykonany na zamówienie zamożnego włoskiego bankiera, miał trafić do florenckiego kościoła Badia Fiesolana, jednak podczas transportu do Italii został zdobyty przez gdańskiego kapra Pawła Beneke i w efekcie stał się ozdobą kościoła Mariackiego. W erze napoleońskiej trafił do Luwru, potem do Berlina, a następnie znów do Gdańska. Podczas II wojny światowej dzieło Memlinga wywieziono w głąb Rzeszy, a potem stało się łupem Armii Czerwonej i było eksponowane w leningradzkim Ermitażu. Ostatecznie słynny tryptyk wrócił do Gdańska w 1956 roku. Dziś jest najcenniejszym obiektem w kolekcji Muzeum Narodowego w Gdańsku, cieszącym się niesłabnącym zainteresowaniem turystów z całego świata. Jaszczurka Gierłowskiej, Muzeum BursztynuW bogatym zbiorze niezwykłych obiektów z Muzeum Bursztynu jest obiekt absolutnie unikatowy, który przez lata stał się niemal ikoną gdańskiego muzeum. To Jaszczurka Gierłowskiej, czyli około pięciocentymetrowa bryłka bursztynu bałtyckiego, w której zanurzona jest zmumifikowana jaszczurka. To jedyny taki okaz w Polsce i drugi na świecie. 20 lat temu uwięzioną w żywicy jaszczurkę znalazła podczas spaceru w lesie na Stogach gdańska bursztynniczka, Gabriela Gierłowska. Dzięki temu, że bryłka bursztynu odznacza się dużą przejrzystością, można dokładnie obejrzeć wszystkie detale stworzenia, które tkwi w nim od... 40 mln lat. Kabinet z bursztynu, Muzeum BursztynuDrugim niezwykle cennym obiektem w kolekcji Muzeum Bursztynu jest kabinet Johanna Georga Zernebacha z 1724 roku. To wykonana z zadziwiającą precyzją miniatura barokowej gdańskiej szafy, która służyła do przechowywania dokumentów, pieniędzy, biżuterii lub cennych przedmiotów. Obiekt jest tym bardziej wyjątkowy, że znajdziemy na nim pełną sygnaturę mówiącą nie tylko o tym, kto jest jego autorem, ale także kiedy i gdzie został wykonany. Sygnaturę, pisaną czarnym tuszem, mistrz ukrył na drewnianym elemencie konstrukcyjnym, który widoczny jest jedynie po demontażu zwieńczenia. Wielki Piec, Dwór ArtusaNa trasie turystów odwiedzających Gdańsk obowiązkowym punktem jest Dwór Artusa. Nie bez powodu - to jeden z najbardziej reprezentatywnych zabytków, kryjących w swoim wnętrzu mnóstwo ciekawostek. Jedną z nich jest niewątpliwie wysoki na ponad 10 metrów Wielki Piec, zbudowany w latach 1545-46 przez mistrza zduńskiego Georga Stelznera. W XVIII wieku fryz cokołu ozdobiono marmurową płaskorzeźbą przedstawiającą nie do końca odzianego mężczyznę oglądającego w lustrze własne pośladki. Postać ta nosi imię Dyla Sowizdrzała, który według legendy miał odwiedzić Dwór Artusa. Z kaflem Sowizdrzała związany jest rubaszny gdański żart. Odwiedzających po raz pierwszy Dwór Artusa proszono tradycyjnie o objęcie podstawy Wielkiego Pieca rozpostartymi rękoma. Podczas gdy delikwent daremnie trudził się, by rozciągnąć ramiona dostatecznie dla dotknięcia krawędzi podstawy pieca, mimowolnie przyciskał twarz do obnażonych pośladków Sowizdrzała, na co odpowiedzią były salwy śmiechu obserwujących owe piecowe zmagania stałych bywalców Dworu. Barokowa szafa gdańska, Dom UphagenaBarokowa szafa sieniowa, którą możemy podziwiać w Domu Uphagena, to wyjątkowy mebel z długą historią. Jej pierwszym nabywcą był Friedrich Ludwig von Ziegler und Klipphausen (1747-1831), właściciel dóbr w Botowie (Botha) i Choszczowie (Soczewo), w pobliżu Mrągowa. Przez cały XIX w. pozostawała w rodzinnych dobrach. Burzliwy czas wojny przetrwała bez żadnych uszczerbków, a wiele lat później dzięki ofiarności jej współczesnego właściciela, profesora Hartmuta Kirchheima z Heidelbergu, została przekazana do zbiorów Muzeum Historycznego w Gdańsku. Ten masywny mebel był charakterystycznym elementem wyposażenia domów bogatych mieszczan. Obecnie gdańskie szafy sieniowe należą do rzadkości, na polskim rynku antykwarycznym pojawiają się bardzo rzadko. W gdańskich zbiorach muzealnych znajduje się zaledwie kilka tego typu zabytków. "Widok sopockiej plaży" Józefa Czapskiego, Muzeum SopotuW zbiorach Muzeum Sopotu, podzielonych na artystyczne i historyczne, znajdują się przede wszystkim przedmioty związane z historią kurortu. Muzeum zbiera pocztówki, mapy, fotografie, dokumenty, plakaty, meble, rzemiosło artystyczne, stroje i dodatki do nich, malarstwo - wszystko to związane jest z Sopotem i regionem Pomorza Gdańskiego. Jednym z najcenniejszych obiektów ze zbiorów artystycznych jest obraz olejny zatytułowany "Widok sopockiej plaży" namalowany przez Józefa Czapskiego w 1937 r. Muzeum Sopotu kupiło obraz w 2009 roku na aukcji zorganizowanej przez Sopocki Dom Aukcyjny. Obraz ten - podobnie jaka cała kolekcja tego muzeum - jest pokazywany na wystawach czasowych. Mahoniowa chłodziarka do wina, Muzeum SopotuW zbiorach sopockiego muzeum znajduje się między innymi niezwykle cenna dla sopockiego muzeum spuścizna po Ruth Koch z domu Claaszen, córce Ernsta Augusta Claaszena, pierwszego właściciela willi, w której obecnie mieści się Muzeum Sopotu. W jej skład wchodzą między innymi albumy fotograficzne rodziny Claaszen, portret pierwszej żony Ernsta - Agnes Wendt, wyprawa ślubna Ruth i meble - tutaj na szczególną uwagę zasługuje angielska, mahoniowa chłodziarka do wina datowana na okres 1780 - 1800. List miłosny z Bremy, Muzeum Emigracji w GdyniZbiory Muzeum Emigracji w Gdyni składają się głównie z przedmiotów opowiadających o losach ludzi, którzy z różnych przyczyn musieli opuścić własny kraj. Wśród nich znajduje się niezwykły list na blankiecie niemieckiego biura podróży F. Missler Bremen, które od 1881 roku specjalizowało się w przewożeniu emigrantów z Polski i krajów sąsiednich do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Na papierze obok nazwy firmy widoczne jest przedstawienie statku Kaiser Wilhelm II. Jak wynika z nagłówku listu pisany był on w Bremie 29 stycznia 1912 roku. Jego autorką była młoda dziewczyna, która w tym właśnie czasie wyemigrowała z Polski. Adresatem listu był Adam Fuks, wówczas 21-letni mężczyzna, którego córka, Maria Jopyk, przeszło sto lat później przekazała list do Muzeum Emigracji w Gdyni. Sądząc po formie, w jakiej zaczyna korespondencję autorka ("W imję Ojca i Syna [...] i Ducha świętego[...]" była, podobnie jak wielu emigrantów z Polski w tamtym czasie, osobą bardzo religijną. Zdanie "Dopuki me Serce ciebie nie zobaczy, Dotąt będę żyła we wielkiej rozpaczy" i inne wskazują, że była zakochana w adresacie listu. Nie znamy dalszych losów tej dziewczyny. Adam Fuks ożenił się jakiś czas później i co ciekawe, jego syn, Jerzy Fuks, też wyemigrował do Ameryki, tyle że 50 lat później. Maszyna do szycia rodziny Ficów z 1938 roku, Muzeum Miasta GdyniMuzeum Miasta Gdyni na nowej wystawie stałej zaprezentowało kilkadziesiąt eksponatów pozyskanych od gdynian, maszynę do szycia firmy PFAFF, kupioną krótko przed wojną przez Karola Fica. Kiedy w Gdyni rozpoczęły się wysiedlenia, którym towarzyszyły rygorystyczne przepisy mówiące o tym, co wolno ze sobą zabrać, a co trzeba zostawić, Karol Fic rozebrał maszynę na części, by członkowie rodziny mogli poukrywać je w swoich tobołkach. Każdy z ośmiorga domowników otrzymał fragment mechanizmu. W ten sposób udało się nielegalnie wywieźć maszynę. Najmłodszy z dzieci, sześcioletni Jerzy, "swoją" część maszyny wyniósł z domu w poduszce. Gdy rodzina Ficów dotarła na miejsce przeznaczenia złożyli ją z powrotem, dzięki czemu w czasie wojny mieli źródło utrzymania. Prezentowana na wystawie maszyna może więc być metaforą trudnych losów gdynian w czasie wojny. Sukienka Ireny Ożóg-Orzegowskiej, Muzeum Miasta GdyniW Gdyni życie kobiet marynarzy toczyło się w rytmie przyjazdów i wyjazdów mężów lub partnerów, a długie miesiące rozłąki i tęsknoty przeplatały się z krótkimi okresami wspólnego życia na lądzie. Nie każdy związek przetrwał taką próbę. Trudne życie marynarskich rodzin osładzały przywożone z całego świata podarki i egzotyczne wakacje, na które marynarze chętnie zabierali swoje żony i dzieci. W czasie podróży z mężem marynarzem, na pokazie mody w Hotelu Hilton w Kairze, Irenę Ożóg-Orzegowską zachwyciła błyszcząca złota spódnica z czarną atłasową szarfą w pasie. Mąż kupił jej tę oryginalną kreację wraz z kuponem złotej, plisowanej folii, z której zaprzyjaźniona krawcowa z Sopotu uszyła stanik i połączyła ze spódnicą, tak by powstała sukienka. Tę niezwykłą kreację można oglądać na wystawie stałej w Muzeum Miasta Gdyni. Modernizacja i adaptacja na cele wystawiennicze obiektów Muzeum Małego Miasta w Bieżuniu Oddział Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu – etap III Budynek nr 1,3,5. Strona główna; Projekty i inwestycje; Zadania dofinansowane z budżetu Województwa Mazowieckiego

Gdzie znajduje się Muzeum Małego Księcia? Wcale nie we Francji! Powstało w niewielkiej miejscowości wypoczynkowej Hakone w Japonii. Muzeum prezentuje pamiątki po autorze Małego Księcia, przybliża zwiedzającym jego życie (odtworzony został pokój, w jakim mieszkał w Cap Juby). Po wejściu przez kasę biletową, trasa zwiedzania prowadzi Ścieżką Hortensji przez Ogród Spotkania do Ogrodu Różanego i dalej do Ogrodu Kwiatowego Róż Bożonarodzeniowych. Dalej ulicą Króla dojdziemy do ulicy Biznesmena, przy której znajdują się sale ekspozycyjne i kawiarenka "Le Saint-Germain-des-Pres". Nim udamy się dalej ulicą Pilota, ścieżką Węża Boa odbić możemy do Kaplicy Saint-Exupery. Jedyną chyba na świecie ulicą Pijaka, mijając Studnię Małego Księcia, dojdziemy do muzealnego dziedzińca, skąd dostać się możemy do sali projekcyjnej i restauracji "Le Petit Prince". Wyjście z muzeum prowadzi przez muzealny sklep z pamiątkami "Cinq Cents Millions de Grelots Bell" - sklep pięciuset milionów dźwięczących dzwonów Muzeum otwarte jest od do Jeśli macie jakieś wątpliwości, to dzwońcie do Japonii: +81-460-86-3700. Poliglotów zapraszamy na stronę muzeum Zobacz także: Muzeum Małego Księcia w Maroku R E K L A M A R E K L A M A

ENGLISH BELOW __________________ Muzeum Rzemiosła zgromadziło kilka tysięcy eksponatów, obrazujących rzemiosło użytkowe terenów południowo-wschodniej Polski ze szczególnym uwzględnieniem Krosna i okolic. Duża część muzealiów została zgromadzona przez rzemieślników i przekazana w 1990 roku jako dar w związku z uroczystym otwarciem muzeum. Najciekawsze eksponaty: Skrzynia

Metropolitalne Muzeum Sztuki (Metropolitan Museum of Art) w Nowym Jorku odwiedza każdego roku ponad 6,5 miliona turystów. Francuski Luwr może się z kolei poszczycić prawdopodobnie najlepszym wynikiem wśród wszystkich muzeów na świecie – 10,2 miliona odwiedzających każdego roku. Istnieją jednak takie muzea, które są znane jedynie nielicznym turystom, a ich eksponaty są dość nietypowe – od toalet i nocników, przez tysiące solniczek, penis chomika i wieloryba, aż po prawdziwe mumie. To tylko niektóre rzeczy dostępne w najdziwniejszych muzeach świata. #Muzeum Toalet, Nowe Delhi, Indie Naszą listę najdziwniejszych muzeów świata otwiera znajdujące się w Indiach Muzeum Toalet. Miejsce to powstało z pasji dr Bindeshwar Pathak do historii sedesów. Co oferuje muzeum? Na odwiedzających czekają między innymi ekspozycje ukazujące ewolucję toalet na przestrzeni lat – od nocników, bidetów i kaczek, aż po toalety mające zastosowanie w samolotach, czy pociągach, a także towarzyszącą toaletom zmianę materiałów stosowanych do ich produkcji. Kolekcja obejmuje meble toaletowe, które używane był od 1145 roku aż do czasów nowożytnych. Dla wielbicieli nowinek technologicznych została stworzona również wystawa ukazująca toalety przyszłości. fot. Sulabh International Museum of Toilets # Muzeum Lodów, Anzola dell’Emilia, Włochy Kolejne nietypowe muzeum znajduje się niedaleko Bolonii w miasteczku Anzola dell’Emilia. Muzeum lodów otwarte zostało w 2012 roku i mieści się w budynku fabryki produkującej maszyny do lodów. Poza przeglądem maszyn do lodów używanych do ich produkcji na przestrzeni lat w muzeum znajdują się starodawne przepisy (między innymi na arabski syrop cukrowy), fotografie dokumentujące rozwój branży lodziarskiej, a także wizerunek szesnastowiecznego alchemika (Cosimo Ruggieri), który opracował pierwszą recepturę na lody. Ponadto będąc w tym niezwykłym muzeum, usłyszysz ciekawostkę, która dotyczy historii lodów. Związana jest ona z 1800 rokiem przed naszą erą, kiedy to w starożytnej Mezopotamii używano śniegu do chłodzenia napojów, co w późniejszym czasie dało początek lodom. Zwieńczeniem wycieczki do Muzeum Lodów jest oczywiście ich degustacja. fot. Carpigiani Gelato Museum # Muzeum Słoniny, Lwów, Ukraina Teraz przenosimy się na Ukrainę, a dokładnie do Lwowa gdzie znajduje się Muzeum Słoniny. Na odwiedzających czekają tutaj eksponaty wykonane z ulubionego przysmaku mieszkańców Lwowa, czyli właśnie słoniny. W budynku muzeum znajduje się również lounge bar i miejsce wyznaczone do odgrywania przedstawień artystycznych. Eksponaty znajdujące się w tym nietypowym muzeum przechowywane są w specjalnych lodówkach. Wśród nich są między innymi usta Marylin Monroe, piersi Wenus, czy też popiersie Franciszka Józefa wykonane oczywiście ze słoniny. Jeśli podczas zwiedzania poczujesz głód, to w znajdującym się w tym samym budynku barze możesz spróbować czekoladki ze słoniną, sushi ze słoniny i wiele innych, ciekawych i niespotykanych nigdzie indziej przysmaków. fot. #Muzeum Currywurst, Berlin, Niemcy Z Indii przenosimy się do Berlina, gdzie znajdowało się Muzeum Kiełbasy Curry, które rozpoczęło swoją działalność w 2009 roku. Pomysł na powstanie Muzeum Currywurst zrodził się z miłości Niemców do tego przysmaku, który podawany jest przysmażony i obficie polany ketchupem. Muzealna wystawa była podzielona na pięć tematycznych działów, z których każdy oferował inne atrakcje. Na przykład w dziale Snack Bar za pomocą słuchawek umieszczonych w opakowaniach po ketchupie można posłuchać historię kiełbasek curry, z kolei w innym dziale znajdowała się kanapa w kształcie kiełbasy, która otoczona była strumieniem musztardy i olbrzymimi frytkami. W muzeum działało nawet kino, które na swoim ekranie wyświetla sceny filmowe, w których pojawiły się kiełbaski curry. Przed wejściem do budynku muzeum znajdowała się budka z jedzeniem, w której można było spróbować oryginalnej, niemieckiej kiełbaski wraz z charakterystycznymi dla niej sosami. Niestety muzeum zakończyło działalność 1 grudnia 2018 roku, mimo iż odwiedzało je rocznie około 350 000 turystów. # Muzeum Solniczek i Pieprzniczek, Gatlinburg, USA W stanie Tennessee w USA, a dokładnie w miasteczku Gatlinburg znajduje się Muzeum Solniczek i Pieprzniczek. Zebranych zostało tu około 20 000 eksponatów, które pochodzą z różnych zakątków świata. Wszystko zaczęło się w 1984 roku, kiedy to Andrea Ludden zaczęła kolekcjonować solniczki i pieprzniczki. Po kilkunastu latach nie miała już miejsca, na nowe eksponaty, więc postanowiła założyć muzeum. W 2010 roku Andrea otworzyła siostrzane muzeum w hiszpańskim El Castell de Guadalest (niedaleko Walencji). # Muzeum Pojemników Śniadaniowych, Columbus, USA Pozostając w temacie przedmiotów codziennego użytku przeniesiemy się teraz do miasta Columbus w stanie Georgia. To właśnie tu znajduje się Muzeum Pojemników Śniadaniowych, w którym znajduje się prywatna kolekcja pudełek, puszek i termosów Allena Woodalla. Najstarsze eksponaty pochodzą z początku lat pięćdziesiątych i zostały zrobione z metalu, a przy tym ozdobione wizerunkiem kowboja lub bejsbolisty. Muzeum Pojemników Śniadaniowych oferuje również sporą kolekcję współczesnej, plastikowej „zastawy śniadaniowej”. Co ciekawe, zwiedzanie tego miejsca jest bezpłatne. # Muzeum Kosiarek, Southport, Wielka Brytania Niedaleko Liverpoolu, w mieście Southport zlokalizowane jest jedyne na świecie Muzeum Kosiarek. Założycielem tego muzeum jest wielbiciel kosiarek i pomysłodawca wszelkich innowacji związanych z tym sprzętem, Brian Randam. Zebrane zostały tutaj zarówno pierwsze, prototypowe urządzenia, które mają ponad 200 lat, jak również najnowocześniejsze urządzenia, które są praktycznie bezobsługowe. Dużą uwagą cieszą się kosiarki należące do sławnych osób, takich jak: książę Karol, lady Diana, czy brytyjskiego prezentera Richarda Madeley’a. Muzeum Kosiarek współpracuje z Brytyjskim Stowarzyszeniem Wyścigów na Kosiarkach, z którym co roku organizuje zawody. # Muzeum Kiepskiej Sztuki, USA W USA swoją siedzibę ma kolejne niepowtarzalne muzeum – Muzeum Kiepskiej Sztuki. W tym miejscu zebrane zostały prace artystów, którzy tak naprawdę z talentem twórczym są na bakier. Muzeum stanowi własność prywatną, a jego zbiory to 250 nieudanych prac, które miały odzwierciedlać pracę wielkich malarzy i rzeźbiarzy. Muzeum założone zostało w 1993 roku i cieszy się sporym zainteresowaniem, mimo, że zebranych w nim eksponatów nie można porównać do jakiejkolwiek twórczości, któregoś ze słynnych malarzy lub artystów. Muzeum ma dwa oddziały, jeden w Dedham w stanie Massachusetts, drugi w pobliżu Somerville (również w stanie Massachusetts). A tak wyglądają przykładowe eksponaty // fot. # Muzeum Włosów, Avanos, Turcja Myślę, że obecność na naszej liście muzeum, które swoją siedzibę ma w Turcji nie będzie nikogo dziwić. Otóż tym razem, w muzeum znajdującym się w jaskini zaprezentowana została kolekcja kosmków kobiecych włosów. Miejsce to stworzył Galip Körükçü, który na ścianach jaskini w Avanas prezentuje swoją prywatną kolekcję włosów – jest ich około 16000. Co ciekawe swoje kosmki włosów mogą zostawić tu również odwiedzający, a samo miejsce zostało wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa. # Muzeum Marcepanu, Szentendre, Węgry Będąc na Węgrzech w mieście Szentendre koniecznie musicie odwiedzić mieszczące się tutaj Muzeum Marcepanu. Miejsce to jest zarówno cukiernią jak i obiektem muzealnym, w którym zobaczymy jak powstaje marcepan od momentu jego produkcji, aż po zdobienie. Każdy z eksponatów jest szczegółowo opisany pod względem wagi i składu. Kolekcja muzeum to nie tylko historia powstawania marcepanu, ale również przedmioty z niego wykonane. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje wykonany z marcepanu budynek parlamentu w Budapeszcie, figurki 101 dalmatyńczyków oraz Muppetów. Pomysł na tego typu muzeum wziął się stąd, że okolice Budapesztu obfitują w miejsce produkujące migdały, z których to z kolei wytwarza się marcepan. # Muzeum Asfaltu, Sacramento, USA Muzeum asfaltu znajdujące się w USA jest miejscem dla osób, o doskonałym wzroku, gdyż zgromadzone w tym miejscu eksponaty niewiele się od siebie różnią. Miejsce to jednak zyskało na popularności, dzięki fragmentom asfaltu, który pochodzi ze słynnej drogi Route 66, czy australijskiej autostrady Highway 1. Inne eksponaty to fragment kostki brukowej, która przetrwała ogromne trzęsienie ziemi w 1906 roku w San Francisco, reflektor drogowy Stanford oraz materiały instruktażowe „jak zrobić własny asfalt”. # Islandzkie Muzeum Penisów, Reykjavík, Islandia Założycielem tego nietypowego muzeum jest Sigurður Hjartarson, nauczyciel historii oraz języka hiszpańskiego w jednej ze szkół średnich w Reykjavíku. Hjarstarson jako dziecko dostał dość dziwny prezent, który służył jako bicz – był nim penis byka. W 1974 roku od lokalnych rybaków otrzymał cztery penisy wielorybów. To wówczas wpadł na pomysł by kolekcjonować zwierzęce penisy. Swoją kolekcję w kolejnych latach powiększył o pochodzące głównie z rzeźni penisy wielorybów, płetwonogów oraz innych zwierząt hodowlanych. Od rybaków otrzymał kolejny prezent – penisa niedźwiedzia polarnego. Kolekcja początkowo znajdowała się w szkole, w której uczył Hjartarson, jednak w 1997 roku otrzymał dotację i otworzył muzeum. Od 2012 roku właścicielem kolekcji jest jego syn Hjörtur Sigurðsson. W tym samym roku pewien niemiecki przedsiębiorca złożył ofertę zakupu kolekcji penisów i przewiezienia jej do Wielkiej Brytanii za kwotę 30 mln koron islandzkich (około 930 000 PLN), jednak rodzina założyciela odrzuciła propozycję mówiąc, że kolekcja musi pozostać w Islandii. W zbiorach Islandzkiego Muzeum Penisów znajduje się prawie 300 okazów pochodzących od 93 różnych gatunków zwierząt. Wśród nich największym eksponatem jest fragment prącia wieloryba (ma 170cm i 70kg – całość miałaby 5m długości i około 350-450 kg wagi), a najmniejszym prącie chomika (2 mm). W 2011 roku do kolekcji muzeum trafił pierwszy penis człowieka – pośmiertnie podarował go anonimowy mieszkaniec Islandii. Muzeum Zerwanych Związków, Zagrzeb, Chorwacja Muzeum zostało założone przez dwóch artystów z Zagrzebia, a pierwsze eksponaty pochodziły od ich przyjaciół i znajomych. Początkowo eksponaty krążyły po świecie jako mobilne muzeum i odwiedziły następujące kraje: Argentynę, Bośnię i Hercegowinę, Niemcy, Macedonię, Filipiny, Serbię, Singapur, Słowenię, Afrykę Południową, Turcję, Wielką Brytanię i Stany Zjednoczone. Pod koniec 2010 roku otworzono stałą wystawę w Zagrzebiu, a w maju 2011 roku Muzeum Zerwanych Związków otrzymało nagrodę imienia Kennetha Hudsona dla inicjatywy, które zmieniają tradycyjne postrzeganie roli muzeum w społeczeństwie, przyznawaną przez European Museum Forum. Eksponaty, które można zobaczyć to między innymi, zwrócony pierścionek zaręczynowy, pamiątki ze wspólnych podróży, miłosne liściki, prezenty od „byłych”, ukradziony na złość toster, a nawet topór użyty do zniszczenia mebli byłej dziewczyny. Do każdego z nich dostarczony jest krótki opis jego historii. Kolekcja jest stale uzupełniana przez ludzi z całego świata – jeśli zatem Twój związek również przeszedł już do historii, możesz wspomóc muzeum! Muzeum Psich Obroży, Zamek Leeds, Wielka Brytania Muzeum Psich Obroży znajduje się na zamku Leeds. Wśród ponad 130 eksponatów obroży i innych psich akcesoriów znajdują się 500-letnie obroże pochodzące ze średniowiecza. W dawnych czasach obroże wyglądały nieco inaczej niż te, które znamy obecnie – masywne, stalowe obręcze (często wyposażone w kolce) miały za zadanie chronić szyję psów biorących udział w polowaniach przed kłami dzikich zwierząt. Inne eksponaty to pozłacane obroże z okresu baroku, czy pięknie zdobione srebrne obroże z XX wieku. fot. Muzeum Brzuchomówstwa, Fort Mitchell, USA Muzeum Vent Haven zostało założone przez pochodzącego z Cincinnati Williama Szekspira Bergera, który mimo, iż nie był brzuchomówcą kolekcjonował marionetki. Początkowo trzymał je w domu, jednak kolekcja tak się rozrosła, że w 1947 roku wyremontował garaż, a w 1962 roku zbudował drugi budynek, w którym trzymał swoje zbiory. Dzięki swojej nietypowej pasji przez prawie 20 lat pan Berger był prezesem Międzynarodowego Bractwa Brzuchomówców. Muzeum Vent Haven to jedyne muzeum na świecie poświęcone brzuchomówstwu, które po śmierci założyciela działa jako organizacja non-profit. W chwili obecnej w zbiorach muzeum znajduje się ponad 900 marionetek. Muzeum Zupek Błyskawicznych, Jokohama, Japonia Zupkę błyskawiczną, do przygotowania której potrzebujemy jedynie gorącej wody wynalazł Momofuku Ando. Japoński wynalazca chciał stworzyć łatwo dostępny produkt, który pomoże zwalczyć niedobory żywności. Produkt Ando zdobył tak wielką popularność w Japonii, że według sondażu z 2000 roku został on wybrany najważniejszym japońskim wynalazkiem XX wieku! Ściany muzeum ozdobione są ponad 3 tysiącami opakowań z zupkami błyskawicznymi. Na gości czeka ponadto replika warsztatu, w którym wspomniany powyżej Momofuku Ando pracował nad swoimi wynalazkami, możliwość stworzenia własnej zupki w specjalnie przygotowanej kuchni, oraz ogromna sala zabaw, w której motywem przewodnim jest makaron i proces powstawania zupek błyskawicznych. Siostrzane muzeum znajduje się również w mieście Ikeda. fot. Muzeum Szpiegów, Waszyngton, USA Międzynarodowe Muzeum Szpiegów w Waszyngtonie ma największą publicznie dostępną kolekcję sprzętów i gadżetów szpiegowskich. Mini kamery, fałszywe pieniądze, ukryta broń i maszyny szyfrujące to tylko niektóre eksponaty dostępne w muzeum. Odwiedzający je goście mogą brać udział w interaktywnych przygodach szpiegowskich i poznawać historie najbardziej nieuchwytnych szpiegów na świecie dzięki historycznym fotografiom i wywiadom wideo. Muzeum Tanich Win, Szklarska Poręba, Polska Pokusa, Stella, Viola, Nimfa, Apacz, Texas, czy Arizona to nazwy tanich win, które można zobaczyć w MTV, czyli Muzeum Tanich Vin 🙂 W muzeum znajduje się ponad 100 butelek (kilkanaście jest darem znanego aktora – Stefana Friedmanna) i kilkaset etykiet. Historia tego miejsca zaczęła się dość przypadkowo – oddajmy jednak głos założycielce Joannie Lamparskiej, która podpisała się jako Samozwańczy Kustosz Muzeum i opublikowała poniższą informację na stronie internetowej: Idea Muzeum Tanich win (w skrócie MT wi) zrodziła się w pewnym wrocławskim sklepie spożywczym przy stoisku ze stosownymi produktami. Stała tam długa kolejka mężczyzn o trudnej urodzie, którzy niskim głosem wydawali polecenia ekspedientce: „tania rozkosz, raz!” , „tania rozkosz, dwa razy !!”. Nieco zaszokowana przysunęłam się do kolejki i ze zdumieniem stwierdziłam, że zaczerwienieni na twarzach panowie zbierają z lady tanie wina białe, na których widnieje urocza blond kowbojka ubrana jedynie w colta, kapelusz i napis „Rozkosz”. Ujęta w bezpretensjonalnej pozie – biodro swobodnie wystawione do przodu – ze szczerym uśmiechem zachęcała do zakupu. Po pewnym czasie zaczęłam odkrywać świat innych fantazyjnych etykiet – nagich gracji o imionach Stella, Viola i Nimfa, kuszących brunetek przykrytych hasłem „Pokusa”, Kapitoli, Wielkich Bratów, Komandosów, Turów, Byków, Szalonych Koni i Szalonych Janosików. Tak zaczęła powstawać ta kolekcja. Zbiory powiększały się z każdym dniem, uzupełniane przez grono Przyjaciół i Znajomych, którzy mozolnie w najdalszych zakątkach Polski przeczesywali małe sklepiki i bary. Co ciekawe nikt nie odważył się otworzyć żadnej z butelek. fot. Muzeum Skarpetek, Pekin, Chiny Skarpetki też mają swoją historię i to właśnie jej poświęcone jest nietypowe muzeum znajdujące się w Pekinie. Muzeum może pochwalić się kolekcją ponad 1000 przedmiotów związanych z historią i produkcją skarpet – od literatury, przez maszyny, aż po skarpety z rożnych krajów i epok. fot. Muzeum Kryptozoologii, Portland, USA Kryptozoologia to nauka zajmującą się zwierzętami, których istnienie jest odrzucane ze względu na brak wiarygodnych, naukowych dowodów. O jakich zwierzętach mowa? Np. Wielka Stopa, Kraken, Yeti, czy Chupacabra. Zwierzęta te występują najczęściej w podaniach, legendach i relacjach świadków. Wśród eksponatów znajdują się naturalnej wielkości modele tajemniczych istot – od wspomnianej Wielkie Stopy, przez Yeti, po Człowieka Ćmę, czy Szakalopa (rogaty królik). W muzeum zobaczyć można ponadto próbki włosów, kału i śladów łap różnych stworzeń, które nie są uznawane przez naukę, a od lat są przedmiotem badań kryptozoologów. fot. Muzeum Pasożytów, Tokio, Japonia Jednym z najciekawszych muzeów w naszym zestawieniu jest z całą pewnością Muzeum Pasożytów znajdujące się w Tokio. Na 2 piętrach można podziwiać ponad 300 okazów pasożytów (muzeum posiada ich w swojej kolekcji ponad 60 000). Dolne piętro to pasożyty występujące u zwierząt, a górne to te, które występują u ludzi. Największym okazem jest dziewięciometrowy tasiemiec. Działające od 1953 roku muzeum jest darmowe dla odwiedzających i utrzymuje się z darowizn oraz sklepu, w którym można kupić liczne gadżety – od koszulek, po kubki, breloczki, czy kartki urodzinowe o tematyce pasożytniczej. Co ciekawe młodzi Japończycy często wybierają to muzeum na miejsce… randek. Muzeum Mumii, Guanajuato, Meksyk Znajdujące się w Meksyku Muzeum Mumii to jedno z najdziwniejszych i najbardziej przerażających muzeów na świecie. Mumie, które znajdują się w szklanych gablotach pochodzą bowiem z pobliskiego cmentarza. Według przepisów rodzina zmarłego zobowiązana jest opłacać dalsze przebywanie ciała w cmentarnych katakumbach co 5 lat. Jeśli przestaje opłacać ciało trafia do muzeum (jeśli jej już zmumifikowane, a potrzeba na to min. 15 lat), lub do kremacji (jeśli ciało rozkłada się). Mumie z Guanajuato są naturalne, ponieważ nie zostały poddane procesowi konserwacji ani balsamowania, a ich mumifikację tłumaczy się brakiem wymiany tlenu i wilgoci panującej w cmentarnych katakumbach. Dla większości z nas wizyta w takim muzeum byłoby przeżyciem dość wstrząsającym, należy pamiętać jednak, że meksykańskie podejście do śmierci jest naprawdę wyjątkowe. Śmierć dla mieszkańców Meksyku to dalszy ciąg życia, które tu na ziemni jest tylko czymś przelotnym i nietrwałym, a to prawdziwe zaczyna się dopiero po śmierci. W meksykańskich domach figurki Świętej Śmierci stoją obok obrazów Matki Boskiej, czy katolickich świętych, a Dzień Zmarłych to ulubiona data w meksykańskim kalendarzu. Nie powinno nas zatem dziwić, że do Muzeum Mumii wpuszczane są dzieci, przyjeżdżają wycieczki szkolne, czy fakt, iż każdy Meksykanin odwiedzający to miejsce chce mieć zdjęcie z mumią.. Plastinarium, Guben, Niemcy Plastinatium to ośrodek o charakterze muzealnym i naukowym, który działa od 2006 roku. Placówka, którą od początku istnienia kieruje Gunther von Hagens (wynalazca plastynacji) zajmuje się plastynacją zwłok, gromadzeniem i przygotowywaniem eksponatów na wystawy Body Worlds. Na czym polega plastynacja? Jest to dość skomplikowany proces preparacji, podczas którego usuwa się z organizmu wodę i tłuszcze (są one potrzebne do rozwoju bakterii gnilnych), a następnie nasycenie ich odpowiednimi polimerami, które pozwalają zachować kształt i kolor organizmu i zatrzymują ich rozkład. Powstałe w ten sposób eksponaty są używane jako modele anatomiczne w medycynie, a także w sztuce (np. wspomniane wystawy z cyklu Body Worlds). Skąd biorą się eksponaty? Zwierzęta, które trafiły do Plastinarium zmarły z przyczyn naturalnych – są to darowizny od ogrodów zoologicznych. Jeśli chodzi o ludzi, to wielu ochotników wypełnia specjalną ankietę i deklaruje, by po śmierci przekazać ich ciało na potrzeby Plastinarium. Co ciekawe obiekt ten miał pierwotnie powstać w Polsce, jednak po proteście mieszkańców otworzono je w niemieckim Guben przy granicy z Polską. Na m2 powierzchni wystawowej, w odrestaurowanym byłej fabryki sukna wełnianego odwiedzający muzeum mogą zapoznać się anatomią ludzką i zwierzęcą oraz z samym procesem plastynacji i poszczególnymi technikami preparacji. Fot. Fot. Zobacz też: • Dziwne budynki z całego świata • Najstraszniejsze atrakcje turystyczne na świecie • 13 najbardziej niebezpiecznych dróg na świecie • Ciekawe miejsca w Polsce • Muzeum wampirów w Paryżu źródła: (1),(2),(3),(4),(5),(6),(7),(8),(9),(10),(11),(12),(13)

Zapraszamy na wspólne świętowanie Manggha Matsuri. W tym roku jubileusz 29-lecia Muzeum Manggha zbiegnie się z otwarciem w głównym budynku nowej wystawy – HIROSHIGE 2023 . Wydarzenie upamiętnia 120. rocznicę urodzin i 60. rocznicę śmierci reżysera, uznawanego za najwybitniejszego twórcę kina japońskiego.

Minimalizm po japońsku, czyli muzeum malarstwa Hiroshi Senju. Projekt: Ryue Nishizawa Fot: Daici Ano, dzięki uprzejmości Hiroshi Senju Museum Karuizawa Zobacz także: ARCHITEKTURA: Bryła małego białego domu s-house ... LIFESTYLE: Muzeum Sztuki Współczesnej i cykl ... WIDEO I FOTO: Muzeum Sztuki Nowoczesnej - Kino ... DESIGN: Niepozorny zegarek - kamaleon. Minimalistyczny ... ARCHITEKTURA: Architektura skandynawska: Ratusz w Oslo, ... Tej jesieni otwarto niezwykłe muzeum sztuki współczesnej projektu jednego z najlepszych japońskich architektów - Ryue Nishizawa, który razem z Kazuyo Sejima prowadzi pracownię SANAA. Hiroshi Senju Museum Karuizawa to galeria sztuki poświęcona w całości jednemu twórcy – Hiroshi Senju. To pierwszy azjatycki artysta, który otrzymał indywidualną nagrodę w zakresie sztuk pięknych na Biennale w Wenecji. Było to w 1995 roku, wyróżnienie przypadło malarzowi za jego obrazy z cyklu Wodospad. Nagroda przyniosła mu światowy rozgłos i dziś jego prace wystawiają największe muzea świata. Muzeum projektu Ryue Nishizawa będzie prezentować około 100 prac Senju datowanych od 1978 roku do 2011. Wielkoformatowe obrazy tchną wyrafinowaną prostotą. Ich minimalizm wpisuje się w tradycje sztuki japońskiej, prostych drzeworytów i graficznych przedstawień przyrody. muzeum sztuki w lesie Sam gmach projektu Nishizawa jest odwzorowaniem w trzecim wymiarze sztuki Senju. Budynek operuje krańcowo uproszczonym językiem architektonicznym – to w zasadzie dwa cienkie stropy, jeden będący podłogą, drugi dachem, które położono na pochyłej działce, bez drastycznego poziomowania. Pochyła podłoga kontynuuje spadek zbocza. Pomiędzy stropami są całkowicie szklane ściany. Całości dopełniają niewielkie patia wycięte w bryle, które wprowadzają do wnętrza mnóstwo światła dziennego jak i wszechobecne widoki na zieleń. Senju i Nishizawa, dwóch japońskich twórców, którzy odnieśli sukces nie tylko w Japonii, ale i za granicą, przekroczyli granice architektury i sztuki, przenosząc swoje wspólne dzieło w piękne okolice Karuizawa. Budynek muzeum całkowicie wpisał się w zastany krajobraz, przez co zwiedzanie wystawy poświęconej sztuce Senju jest prawie jak spacerowanie wśród drzew lasu. Hiroshi Senju o idei muzeum: Zawsze wierzyłem, że piękną harmonię można osiągnąć przez połączenie zupełnie różnych elementów. Miałem nadzieję, że dając możliwość stworzenia tego muzeum awangardowemu architektowi, w rezultacie powstanie nowy rodzaj przestrzeni dla sztuki, jakiego nigdzie nie było. I tak dokładnie się stało – powstał zupełnie nowy typ przestrzeni, jaki otwiera się przed naszymi oczami, taki jakiego nie ma nigdzie indziej na świecie. Tutaj w otoczeniu przyrody Karuizawa, popularnego miejsca na weekendowe wypady, gdzie ludzie uciekają przed letnim żarem miasta, powstało muzeum przepełnione światłem. Moje prace otrzymały idealne ramy do ich prezentacji. Będę zachwycony jeśli odwiedzający muzeum opuszczą je z uczuciem przeżycia piękna, otrzymania otuchy, poczucia mocy, by żyć lepiej, lub odkryją coś jeszcze zupełnie nowego. Mam nadzieje, że to miejsce wywoła w ludziach takie doświadczenia. Ryue Nishizawa o projekcie muzeum: Senju poprosił mnie o stworzenie otwartej, przesyconej światłem przestrzeni, gdzie ludzie mogliby oglądać jego prace, odpoczywać i spędzać czas na kontemplacji. Budynek delikatnie wpisuje się w opadającą działkę, jego doświetlenie kontrolowane jest przez szerokie okapy, srebrne ekrany i szkło z filtrem przeciw promieniom UV, zarazem pozostawiając pełne otwarcie na zieleń. Otwarta przestrzeń została zaprojektowana w taki sposób, by zjednoczyć naturę okolicy Kazurizawa ze sztuką Senju. Chciałem stworzyć wrażenie jedności parku i budynku, tak by zwiedzając czuli się jakby przebywali w intymnej galerii w prywatnym mieszkaniu.

Muzeum Kon-Tiki ( nor. Kon-Tiki Museet) – muzeum poświęcone ekspedycjom Thora Heyerdahla (1914–2002) – norweskiego etnografa i podróżnika; położone w archipelagu Bygdøy w Oslo . W muzeum znajduje się archiwum Thora Heyerdahla – kolekcje fotografii, dzienniki, listy prywatne, manuskrypty książek i plany wypraw z lat 1937–2002 Sala etnograficzna Położona na parterze budynku muzeum. Tutaj zaprezentowane są eksponaty z szeroko rozumianej kultury ludowej regionu Pogórza, a także eksponaty dotyczące kultury Łemków. Podziwiać można między innymi polichromowane rzeźby w drewnie. Są wśród nich figurki z przydrożnych kapliczek datowane na XIX w. przedstawiające Chrystusa Frasobliwego, Matkę Boską, św. Jana Nepomucena, św. Floriana oraz innych świętych, a także prace współczesnych rzeźbiarzy ludowych. Szczególnie cenny jest zbiór rzeźb Władysława Chajca, nieżyjącego już artysty, zaliczanego do grupy najwybitniejszych, autentycznych twórców ludowych. W zbiorze prac współczesnych rzeźbiarzy są też rzeźby Michała Spólnika, Józefa Krupy, Stanisława Więcha, Antoniego Bolka, Karola Breja, Stanisława Matusika i innych. Drugą cenną grupą eksponatów etnograficznych są tradycyjne ludowe stroje pogórzańskie i łemkowskie. Wśród nich na uwagę zasługują kobiece gorsety zdobione cekinami i barwnym haftem a także bluzki, spódnice, zapaski i chusty czepcowe zdobione białymi, ażurowymi haftami o motywach roślinnych. Do najciekawszych elementów pogórzańskich strojów męskich należą tradycyjne „płótnianki” datowane na przełom XIX i XX w. Ważną część stanowią eksponaty dotyczące tradycyjnych rzemiosł wiejskich. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują wyroby ceramiczne z dawnych ośrodków garncarskich tj. Kołaczyce, Nowy Żmigród, Czermna, Kłodawa, a także narzędzia i wyroby tkackie pochodzące z ośrodka dębowieckiego. Zobaczyć można także zbiór narzędzi oraz wyrobów kowalskich i stolarskich, narzędzia rolnicze oraz sprzęty gospodarskie, które stanowiły niegdyś wyposażenie tradycyjnych domów wiejskich. W zbiorach etnograficznych muzeum posiada także plastykę obrzędową, tradycyjne szopki bożonarodzeniowe, elementy strojów kolędniczych oraz pisanki zdobione różnymi technikami. Sala sztuki i rzemiosła artystycznego Pierwsza z dwóch sal na piętrze ułożonych w amfiladzie gromadzi eksponaty z zakresu sztuki i sztuki użytkowej. Ściany sali zdobi kolekcja portretów sarmackich z XVII i XVIII w. i zbiór kilkunastu portretów mieszczańskich z XIX w. W tradycję galerii przodków wpisuje się Portret Stanisława Łużeckiego z końca XVII w. To z tego rodu wywodziła się babka dra Kadyiego Franciszka Chowanetz, portret zaś wchodził w skład tzw. kolekcji smolnickiej przekazanej mu przez wuja. Charakterystyczne popiersie, zbroja i czerwony płaszcz mają podkreślać splendor portretowanego i są typowym przykładem malarstwa z tego okresu. Ciekawa jest też umieszczona obok Apoteoza zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, którą to, według przekazów rodzinnych, wspomniany Stanisław Łużecki miał otrzymać z rąk króla za zasługi wojenne. Aktualnie muzeum gromadzi prace artystów związanych z Jasłem i w zbiorach znajdują się miedzy innymi obrazy Apolinarego Kotowicza, Seweryna Bieszczada, Jana Wodyńskiego, Jerzego Brandhubera, Stanisława Szczepańskiego, Stanisława Witowskiego – Iskrzyniaka i kilku innych. Z najliczniejszej z kolekcji malarstwa, liczącej ponad 200 obrazów (portrety, architektura, pejzaże, akty, kwiaty) i ponad 500 rysunków i szkiców Ignacego Pinkasa, podarowanych muzeum przez pasierbicę artysty, na ekspozycji stałej swoje miejsce znalazło zaledwie siedem z nich. Uwagę przyciąga zwłaszcza sporych rozmiarów kompozycja Targ przedstawiająca scenę ulicznego handlu w Wilnie lat XX-tych. W zbiorach artystycznych bardzo bogata jest kolekcja eksponatów z zakresu rzemiosła artystycznego. Wśród stylowych mebli, w większości z XIX w., na uwagę zasługuje komplet w stylu biedermeier. Muzeum posiada także cenny zbiór ponad stu zegarów od XVII do początku XX w. Większość z nich pochodzi z kolekcji dra Kadyiego. Najstarsze z nich to zegary kaflowe oraz słoneczne. Najliczniejsza jest grupa różnorodnych zegarów kominkowych, ciekawostką zaś są zegary ramowe i zegar-obraz. Interesująca jest też ekspozycja porcelany z XVIII – XIX w., w tym kilkanaście okazów porcelany miśnieńskiej: Mały ogrodnik, Chłopiec z koszyczkiem owoców, Amorek w kontuszu, Szlachcic w stroju polskim, a także fajanse i srebra mieszczańskie z XIX i XX w. Kolekcję rzemiosła artystycznego uzupełnia zbiór szkieł polskich i śląskich z XIX do początku XX w. Sala sztuki sakralnej Zbiory sztuki sakralnej świadczą o wielokulturowej historii Jasła i regionu. Wśród nich na wyróżnienie zasługują rzeźby gotyckie, a szczególnie odnalezione w przydrożnej kapliczce w Osobnicy, św. Jadwiga Śląska i św. Małgorzata datowane na ok. 1390 r., jedne z najstarszych znanych rzeźb ołtarzowych średniowiecznej Małopolski. Nieco późniejszy jest Chrystus Zmartwychwstały ze zbiorów dra Kadyiego, pochodzący z okolic Krosna, datowany na 1520r. Matka Boża Bolesna i św. Jan z grupy Ukrzyżowania pochodzą kościoła w Brzyskach. Datowane na początek XVI w., są odległym echem Pasji w kościele św. Marka w Krakowie. Muzeum posiada również kilkanaście rzeźb barokowych z XVIII wieku. Prezentowane na ścianach sali obrazy sakralne, pochodzą głównie z prowincjonalnych warsztatów XVIII – XIX w. Uzupełnieniem ekspozycji jest kilkanaście ikon, w tym siedem unickich ikon cerkiewnych datowanych na XVII i XVIII w. Najcenniejsza z nich to Pantakrator z 1635 r. Greckie słowo Pantakrator oznacza Pana Wszystkiego. Tradycja tego typu przedstawień sięga czasów wizerunków rzymskich imperatorów. Ukazuje Chrystusa w pełnej postaci, na tronie, z otwartą księgą Pisma Świętego i charakterystycznym gestem błogosławieństwa. Ikona ma wyrażać majestat i chwałę Boga Ojca i Syna jednocześnie. Datowana również na XVII w. Deesis symbolizuje modlitwę wstawienniczą. Kompozycja jest tradycyjnie trójdzielna z tronującym pośrodku Chrystusem w typie Pantakratora oraz Matką Bożą i i św. Janem w pozach orędowników wypraszających łaskę dla ludzkości. Chrystusowi towarzyszą aniołowie. Warta uwagi jest również XVII wieczna ikona przedstawiająca św. Mikołaja, jednego z najpopularniejszych prawosławnych świętych. Ukazany jest tradycyjnie jako starszy, brodaty mężczyzna, ubrany w biskupie szaty. Po bokach przedstawienia centralnego umieszczono osiem scen z życia świętego. Ekspozycję sztuki sakralnej zamyka kolekcja judaików. Społeczność żydowska, dziś właściwie nieobecna, stanowiła przed wojną liczną grupę, liczącą około 25 % mieszkańców Jasła i wywarła istotny wpływ na życie gospodarcze miasta. Kolekcja judaików przybliża w wielkim skrócie kwestie wiary i obrządków. Pokój stylowy Kiedy w 1980 roku dr Stanisław Kadyi zapisem testamentowym przekazał na rzecz jasielskiego muzeum swój dom, do istniejącego budynku dobudowano nowe pomieszczenia mające pomieścić jego cenne kolekcje. W byłej części mieszkalnej znajdują się obecnie magazyny, pracownie i administracja muzeum, jednak jedno pomieszczenie, chcąc zachować pamięć o darczyńcy i podkreślić jego wkład w powstanie i zasoby muzeum, włączone zostało do części wystawowej. Tak powstał pokój stylowy dedykowany dr Kadyiowi, który jest ilustracją wnętrza mieszczańskiego przełomu XIX i XX w. Na środku pokoju, pod żyrandolem, znajduje się stół otoczony czterema krzesłami. Wzrok przyciąga okazały wolnostojący zegar i ozdobny parawan. Najbardziej okazałym meblem jest XVIII-wieczna, trójkondygnacyjna, niemiecka sekretera. Na wprost okna umieszczono witrynę ze szkłem i porcelaną. Wśród nich warto się pochylić nad pochodzącą z czeskich warsztatów szklanką z połowy XVIII w. wykonaną z dwuwarstwowego szkła ze złotą i srebrną folią pośrodku, w której wycięto scenkę myśliwską przedstawiającą konnego myśliwego oraz psa goniącego jelenia. Tą samą techniką wykonany jest kielich z myśliwym i dwoma psami osaczającymi dzika stojący obok. Oba naczynia pochodzą z jednego warsztatu i podobne są do szklaneczki królewicza Jakuba ze zbiorów muzeum w Wilanowie. Sala wystaw czasowych Ostatnim pomieszczeniem udostępnionym do zwiedzania jest sala wystaw czasowych położona na parterze, za salą etnograficzną. Muzeum stale wzbogaca swoje zbiory i dawno już przestało się mieścić w dostępnym budynku. Gros kolekcji muzealnych znajduje się w magazynach, w tym całe bezcenne kolekcje np. zbiory paleontologiczne, numizmatyczne, czy starodruki. Przechowywane na co dzień z dala od oczu odwiedzających, tym większą stają się atrakcją będąc prezentowane na wystawach czasowych w tym pomieszczeniu. Oprócz zasobów własnych, muzeum organizuje też wystawy lokalnych twórców, kolekcjonerów oraz, raz w roku, wystawę opracowaną we współpracy z Muzeum Centrum Kultury w Trebiszowie na Słowacji.

Mały Książę ufa nawet Żmii, pragnie pomóc wszystkim żyjącym istotom. Cieszy go spotkanie z Człowiekiem na pus­tyni, dorosłym, który rozumie jego pragnie­nia. Nie pojmuje tylko w swej wędrówce po planetach innych dorosłych: Małego Księ­cia dziwi żądza władzy u króla, zdumiewa skąpstwo, pogoń za zyskiem. On przecież

1. Mały Książę jest książką zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Dzieci rozumieją wydarzenia dosłownie, czyli przygody Małego Księcia uważają za prawdziwe. Natomiast dorośli potrafią odkryć w nich sens przenośny i symboliczny. Książkę tę powinno się przeczytać dwa raz: raz będąc dzieckiem, a raz będąc doroslym - tylko wtedy pełnie się ją Ubranie Małego księcia, różę, zdjęcia jego planety, piasek z pustyni, Czytałeś ostatnio przygody Małego Księcia? Jesteś nimi zafascynowany? Chciałbyś przeżyć coś podobnego w swoim życiu? Teraz nie jest to nic trudnego. Wystarczy odwiedzić Muzeum Małego Księcia! Jest to najnowocześniejszy budynek tego typu. Znajdują się w nim pomieszczenia z życia chłopca z planety B-612, a Ty możesz zobaczyć to na własne oczy. Wędrówka ta przyczyni się do zapamiętania na zawsze przygód Małego Księcia i zrozumieniu znaczenia przyjaźni.

Аво γе рըх	Αቺիпуч ሓսисвуκէ хиቪеле	Ψя ፃօፕፎռ шиռезυչеጰ
Κιкቆዘ πуհጅсн а	ትζи у οፗиዝюжα	Упоκኔ з
Наку ոцащ	Баснըδե ክоτоቇугαц	Циբቮጡ ማըχэֆуτωμօ аջոхխላиքи
Ξιща ፆιпр носр	Еչантևсю ሩ լዝሬе	Аջиն ሦեфащε ескխкቺኜ
ዓςаврաг х	Дрօπ τоቯоλуծ пуሌещи	ጰυվ рорիнራдዉб чዐбеρጶ
Уցըжኾችጴտ դαጼ	ከβирθ хиктур ιнጰ	Խмуքули аςасослоጭ чулα

Obejrzyj eksponaty Muzeum Włókiennictwa: krosna tkackie, maszyny, archiwalia… Zobacz, jak przemysł włókienniczy rozwijał się w Łodzi!

Masz ochotę na przyrodniczą podróż? Chcesz zobaczyć słonicę indyjską, albo podpatrzeć życie kolorowych ptaków w dżungli? Masz ochotę dostarczyć dzieci trochę edukacji, a równocześnie ciekawie spędzić czas? Możesz to zrobić już dziś. Wystarczy, że zaplanujesz wizytę w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze. Odwiedziłam to miejsce po 20 latach i bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. W tym tekście opowiem Ci o Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze. Znajdziesz tu kilka ciekawostek związanych z tą instytucją, zarówno o jego historii oraz o tym, co możesz w nim zobaczyć. Na końcu wpisu zostawiam też garść praktycznych informacji, które umożliwią Ci zaplanowanie wycieczki, a także poruszam temat „przyjemności z oglądania wypchanych* zwierząt”. Bo tak, odwiedzając Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze musisz liczyć się z tym, że spotkasz tu wiele takich eksponatów. Pytanie, jak do tego podejdziesz? *poprawnie powinnam napisać spreparowanych Mam nadzieję, że uda mi się zainteresować Cię tym miejscem i podczas kolejnej wycieczki na południe województwa dolnośląskiego odwiedzisz Cieplice. A jeśli mieszkasz gdzieś w pobliżu, to tym bardziej mam nadzieję, że namówię Cię do wizyty w Muzeum Przyrodniczym. MUZEUM PRZYRODNICZE W JELENIEJ GÓRZE ROZWINĘŁO SKRZYDŁA Przyznam szczerze, że szłam do Muzeum Przyrodniczego w Jeleniej Górze bez przekonania. W głowie wciąż miałam wspomnienie sprzed niemal 20 lat. Piękna, aczkolwiek duszna i ciemna sala w Pawilonie Norweskim w Parku Norweskim w Cieplicach, była wypełniona po brzegi eksponatami zwierząt. Łupiące na mnie „spod byka” spreparowane ptaki sprawiały, że chciałam jak najprędzej uciec… co zresztą zrobiłam, nie wracając tam przez kilkanaście lat. I pewnie gdyby nie fakt, że w tym roku założyłam sobie na potrzeby bloga, by odwiedzić wszystkie muzea i atrakcje dla rodzin w Kotlinie Jeleniogórskiej, długo bym tu nie wróciła. Owszem, wiedziałam, że muzeum zmieniło siedzibę. Dziś mieści się w dawnym klasztorze cystersów na tyłach Kościoła św. Jana Chrzciciela w Cieplicach. Nie sądziłam jednak, że zmiana lokalizacji wpłynie na tak kolosalne zmiany wystawy. Dziś w mojej opinii Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze to jedno z atrakcyjniejszych miejsc dla rodzin z dziećmi w okolicy. MUZEUM NIE TYLKO PRZYRODNICZE Choć muzeum funkcjonuje pod nazwą Muzeum Przyrodniczego, parter poświęcony jest historii regionu. Wejścia do muzeum chroni dermoplastyczna figura Liczyrzepy. Ten legendarny Duch Gór to połączenie kilku niebezpiecznych zwierząt: głowa orła z parą jeleniego poroża, tułów oraz przednie łapy lwa, tylne kopyta kozła oraz rozdwojony ogon. Dalej widzimy ekspozycję geologiczną, czyli „Naturalny skarbiec Karkonoszy i Kotliny Jeleniogórskiej”, która przedstawia bogactwo naturalne Dolnego Śląska, a więc cenne skały i minerały, a także pokazuje więcej historii Cieplic, klasztoru i uzdrowiska. Znajduje się tu też dawna klasa do lekcji przyrody, czy wystawa „Pszczoły i ludzie”, na której mamy okazję zobaczyć ule figuralne. Sama zwiedziłam parter z przyjemnością, zainteresowały mnie zarówno stare fotografie i ciekawostki dotyczące historii Cieplic, jak i sama przestrzeń – przestronny korytarz dawnego klasztoru z pięknie zachowanymi malowidłami naściennymi przedstawiającymi fragmenty z życia św. Bernarda z Clairvaux. Mam świadomość, że dla niektórych dzieci (i dorosłych) ta część muzeum może wydać się nudna i nieco zwykła. Nie bójcie się jednak, to tylko przedsmak przygody. Najlepsze dopiero przed nami. PRZYRODA W ZASIĘGU RĘKI Muzeum Przyrodnicze w Cieplicach ma na celu prezentację różnych gatunków zwierząt, zarówno rodzimych, jak i takich, których nie mamy szans zobaczyć na co dzień. Z różnych względów, np. z powodu trudnej dostępności, bo ilu z nas było (będzie) na afrykańskiej sawannie, albo w Arktyce? A także ginącym gatunków. W Muzeum Przyrodniczym w Cieplicach masz szansę zobaczyć ponad 42 745 eksponatów (dane na październik 2019). Są tu owady, muszle, skały, minerały i skamieniałości, preparaty ptaków, rogi i poraża, ptasie jaja, preparaty ssaków, przekroje drzew, preparaty ryb, płazów i gadów, preparaty mokre bezkręgowców, ryb, płazów i gadów oraz zielniki i suszki. Prócz tego jest też pokaźna ekspozycja historyczna (1 598 pozycji), na którą składają się pocztówki, monety, odznaki oraz biblioteka (14 951 pozycji). Pierwsze piętro rozpoczyna się od wystawy rogów i poroży, oraz wystawy poświęconej ptakom. Możemy zobaczyć naturalnej wielkości jaja, a także dowiedzieć się więcej na temat pochodzenia ptaków i ich ogromnej różnorodności. Tuż obok znajduje się przepiękna wystawa motyli, grzybów i owadów. To, co jednak moim zdaniem stanowi o atrakcyjności muzeum, oczywiście prócz samej historii, która mnie osobiście, miłośniczkę Dolnego Śląska i Kotliny Jeleniogórskiej, bardzo zaintrygowała, jest fakt budowy dioram. Dioramy to trójwymiarowy obraz, scenka rodzajowa, która pokazuje różne gatunki zwierząt w ich naturalnym środowisku. DIORAMY W MUZEUM PRZYRODNICZYM W CIEPLICACH W muzeum w Jeleniej Górze znajduje się kilkanaście dioram. Dużych, małych. Lokalnych, ale tez takich z drugiego końca świata. Każda z nich dopracowana jest w najdrobniejszym szczególe i opowiada inną historię. W planie są kolejne, ale już dziś możesz zobaczyć: Wystawę „Ptaki naszego regionu” to 5 dioram i 3 gabloty. „Krainy zoogeograficzne na świecie” – 7 dioram prezentujących: palearktykę, nearktykę, neotropik, kraina etiopską, kraina australijską i orient. Na mnie duże wrażenie zrobiła dżungla amazońska z 26 gatunkami ptaków. Ciekawy był też wielki „biały” nosorożec zażywający kąpieli błotnej w towarzystwie krokodyla, szarańczy, jeżatki i 19 gatunków ptaków. A wisienką na torcie okazała się być najnowsza i największa diorama prezentująca świat orientu. Tu zobaczymy przechadzającą się po ruinach świątyni słonicę indyjską. Towarzyszy jej pyton, małpy i wiele różnych gatunków zwierząt, których nigdy nie zobaczyłbyś w naturalnym środowisku. Tworzenie wszystkich elementów tej dioramy zajęło 5 lat! Jestem pełna podziwu, że preparatorom, zarówno tym pracującym dla Schaffgotchów, jak i aktualnym udało się odzwierciedlić naturalny ruch zwierzą tak, że mamy wrażenie, że to co widzimy, to faktycznie zatrzymanie pewnego kadru, a obraz wręcz „żyje”. Obok dioram znajdują się ekrany multimedialne, na których można odsłuchać odgłosów wybranych ptaków przedstawionych na dioramie (aktualnie ekrany dotykowe są wyłączone ze względu na koronawirusa). DUCH SCHAFFGOTSCHÓW Większość eksponatów Muzeum Przyrodniczego w Cieplicach ma ponad 100 lat i jest ściśle związana z historią rodu Schaffgotchów, który władał niegdyś okolicą. Warto się przy tym na chwilę zatrzymać, co umożliwi rekonstrukcja dawnego wnętrza wystawienniczego w jednej z sal muzeum. Otóż początki zbierania kolekcji sięgają XVII wieku, kiedy to Johann Anton Schaffgotsch rozpoczął kolekcjonowanie ksiąg, dokumentów oraz ciekawych pamiątek i eksponatów, tworząc swoisty Gabinet Osobliwości. Początkowo znajdował się on w sobieszowskim pałacu, ale z czasem przeniesiono go do Czerwonego Domu, a potem Długiego Domu w Cieplicach. W XIX wieku udostępniono go zwiedzającym (dokładnie w 1834 roku). Kolekcja, którą przez wieki gromadził ten znany i bogaty europejski ród, była ogromna. Sama wystawa ptaków ze Śląska liczyła ponad 300 gatunków. Było tu też ponad 300 gatunków kolibrów, których dziś niestety już w Muzeum w Cieplicach nie ma. „Biblioteka Schaffgotschów liczyła wówczas ok. woluminów, w tym: 700 rękopisów, 70 inkunabułów, archiwalia rodowe i mapy. Muzeum posiadało, m. in. trofea tureckie spod Wiednia, miecz katowski, którym ścięto Hansa Ulricha Schaffgotscha, a także kapelusz księcia Bolka I Surowego, zbroje rycerskie, broń palną i białą, kilka tysięcy monet, odcisków pieczęci (szczególnie śląskich), okazów minerałów, skamieniałości, muszle, gatunków ptaków, gniazd, jaj, motyli, chrząszczy i innych owadów.” TRUDNE DZIEJE SKARBCA ŚLĄSKA Niestety, po II Wojnie Światowej znaczną część eksponatów i zbiorów bibliotecznych (księgi, dzieła sztuki, grafiki, czasopisma, dokumenty, militaria, numizmatyka, przyroda) wywieziono do ponad 30 muzeów, archiwów i bibliotek w całym kraju. Zbiory gromadzone przez kilkaset lat, które były nazywane „Skarbcem Śląska” zostały w zaledwie kilka lat rozproszone po całej Polsce. Zobacz! Jeśli zainteresowała Cię ta historia przeczytaj informacje na stronie muzeum. Z kolei tutaj znajdziesz listę miejsc, do których pojechały zbiory Schaffgotchów. To co pozostało w Cieplicach, które w tamtym czasie były jeszcze osobną miejscowością (Cieplice Śląskie), początkowo prezentowano w Długim Domu. W 1967 roku eksponaty przeniesiono do wspomnianego Pawilonu Norweskiego, czyli dawnej restauracji parkowej w Parku Norweskim zupełnie nieprzystosowanego do celów muzealnych. Duża część zbiorów nie znalazła miejsce na wystawie, zajmując miejsca w piwnicach budynku. W takiej formie muzeum funkcjonowało aż do listopada 2013 roku. Wtedy miasto przejęło część klasztorną zespołu pocysterskiego od Uzdrowiska Cieplice i przeniosło tam zbiory Muzeum Przyrodniczego. W tym miejscu od 1833 do 1950 roku znajdowała się biblioteka i część zbiorów Schaffgotschów, a od 1951… magazyny gospodarcze i pralnia Uzdrowiska Cieplice. Można zatem powiedzieć, że część zbiorów wróciła do domu… Teraz czas na to, by dowiedziało się o nich jak najwięcej osób. Zatem zachęcam mocno do odwiedzenia muzeum, najlepiej z przewodnikiem, bo prócz tego, że zobaczysz, będziesz mieć szansę także usłyszeć kilka ciekawostek. MUZEUM PRZYRODNICZE W JELENIEJ GÓRZE PRAKTYCZNIE – CO WARTO WIEDZIEĆ? Informacje na temat aktualnych godzin otwarcia i cen biletów najlepiej sprawdzić bezpośrednio na stronie muzeum. Muzeum znajduje się przy ul. Cieplickiej 11A, na miejscu znajduje się mały parking. Od maja do września Muzeum Przyrodnicze jest otwarte od 9 do 17, z kolei od października do kwietnia od 9 do 16 we wszystkie dni tygodnia, poza poniedziałkiem. Koszt biletu dla dziecka od 4. roku życia, to 6 zł, dla dorosłego 10 zł. Warto też skorzystać z oferty zwiedzania muzeum z przewodnikiem w cenie 50 zł (szczegóły na stronie www). Polecam to miejsce szczególnie dla rodzin z dziećmi. Warto jednak zaznaczyć, że muzeum mieści się na kilku piętrach, zatem jeśli będziesz zwiedzać je z niechodzącymi dziećmi, warto pomyśleć o nosidle. Wózek się tutaj nie sprawdzi (można zostawić go na dole). Moja wizyta w muzeum z przewodnikiem trwała około 1,5 godziny. Wychodząc z muzeum, albo wchodząc, zwróć uwagę na plenerową wystawę „Mikroświat”. W powiększeniu będziesz mieć szansę zobaczyć jelonka rogacza – jednego z największych świerszczy w Polsce, mrówkę rudnicę, biedronkę siedmiokropkę, modliszkę zwyczajną, trzy modele ślimaków: stężyka ogrodowego, pomrowa wielkiego i ślimaka winniczka… A kogo jeszcze? Musisz przyjść i zobaczyć sam. CZY NIE BAŁAM SIĘ „WYPCHANYCH” ZWIERZĄT? Przyznam szczerze, że nawet nie przyszło mi to do głowy. Ale zanim weszliśmy na górę, oprowadzająca mnie po muzeum pani Kasia Kielijańska zapytała, czy nie mam obaw. Nie miałam. Dopóki nikt nie każe mi oglądać procesu powstawania tych eksponatów tzn. preparowania, nie mam problemu by z nimi obcować. Wychodzę z założenia, że to naturalna kolej rzeczy. Zwierzęta rodzą się i umierają. A tu, dzięki sprawnym rękom i wyobraźni preparatorów, zyskusją drugie życie. Służą nauce i pozwalają nam zobaczyć jak wyglądają różne gatunki zwierząt. Jasne. Wspomniałam Wam na początku, że mam złe wspomnienia z eksponatami ptaków, które patrzyły na mnie zewsząd w Domku Norweskim. Teraz jednak było inaczej i myślę, że duża zasługa w tym faktu umiejscowienia zwierząt w szerszym kontekście i prezentacja tych cennych eksponatów właśnie w taki sposób. A co na to moje dzieci? Nie byłam tu jeszcze z nimi, ale byłyśmy w Muzeum Lasu w Bukowcu, w Izbie Leśnej w Beskidzie Śląskim, czy w Centrum Edukacji Ekologicznej Tatrzańskiego Parku Narodowego i dla dziewczyn była to ogromna frajda by zobaczyć sarenkę, wilka, czy łosia. Wizyta w muzeum to była dla mnie cenna lekcja przyrodo i fantastyczna podróż. Wiem, że wrócę tam szybciej niż za kilkanaście lat i tak szybko jak to będzie możliwe zabiorę tam swoje dziewczyny. Eksponaty znajdują się za szybami – więc nie będę miała obaw, że moje dziecko zechce dotknąć małego koliberka, czy pogłaskać słonia… Tu znajdziesz nasze podpowiedzi co robić w Kotlinie Jeleniogórskiej z dziećmi. A tu możesz podpatrywać na bieżąco nasze aktualne podróże i wycieczki.

Eksponaty MMGiK! Eksponaty MMGiK.org 13 grudnia 2003 roku w Japonii miała miejsce premiera wyjątkowego urządzenia - Sony PSX. Milanowskie Muzeum Gier i Muzeum Górnośląskie Muzeum Górnośląskie, którego początki sięgają 1910 roku, od ponad stu lat gromadzi i udostępnia zwiedzającym eksponaty archeologiczne, etnograficzne, przyrodnicze, dokumenty historyczne oraz dzieła sztuki. Zbiory poszczególnych działów należą do najliczniejszych nie tylko na Śląsku, ale i w kraju. Muzeum mieści się w modernistycznym gmachu przy pl. Jana III Sobieskiego 2 oraz w dawnej siedzibie starostwa powiatowego, eklektycznym budynku z końca XIX wieku przy ul. Wojciecha Korfantego 34 w Bytomiu. Unikalność kolekcji oraz interdyscyplinarny charakter instytucji wyróżniają ją na muzealnej mapie Polski. Pojawiają się motywy charakterystyczne dla baśni – wędrówka (podróż Małego Księcia poprzez planety) i walka dobra ze złem (codzienne wyrywanie przez Małego Księcia baobabów, których korzenie mogłyby rozsadzić planetę -612). Cechy powiastki filozoficznej: Prezentuje pewną ideę światopoglądową i moralną.

Home » ciekawostki , turystyka » Ciekawostki#13 To nie Francja, a Japonia! Muzeum Małego Księcia❀ "Mały książę" to sławna opowieść Francuskiego pisarza, pilota i ilustratora, Antoine de Saint-Exupery'ego. Tak bardzo kochana na całym świecie doczekała się nawet własnego muzeum w Japonii, w mieście Hakone(prefektura Kanagawa, około 80 kilometrów na zachód od Tokio.), które podczas spacerowania krętą drogą opowiada przygody chłopca. Nawet dzieci, które nie przepadają za muzeami, na pewno pokochają Muzeum Małego Księcia(The Little Prince Museum). Znajduje się w nim małe miasteczko do złudzenia przypominające francuskie, z budynkami paryskich piekarni, sklepów spożywczych oraz malowniczymi ogrodami, a całość sprawia, że czujesz się jak w Wersalu. Artikel Terkait:

Muzeum Egipskie w Kairze to obowiązkowy punkt w planie podróży dla każdego, kto pragnie zgłębić tajemnice antycznej kultury kraju. Ociekający złotem grobowiec i pośmiertna maska Tutenchamona, mumie królewskie, eksponaty związane z faraonem Echnatonem i wiele innych atrakcji czeka na żądnych wrażeń pasjonatów archeologii

zapytał(a) o 19:42 W Japoni znajduje się muzeum Małego Księcia . Zareklamuj je. || Kto pomoże? ;) Uzasadnij następujący elementy: 1. Slogan Podanie istotnych informacji o Wskazanie korzyści wynikających przyjścia do do przyjścia do pomożecie? ;) Odpowiedzi Mały Książe poznaje kraj samórajów!Muzeum powstało w niewielkiej miejscowości wypoczynkowej Hakone w Japonii. Muzeum prezentuje pamiątki po autorze Małego Księcia, przybliża zwiedzającym jego życie (odtworzony został pokój, w jakim mieszkał w Cap Juby. Obok sal wystawowych na zwiedzających czeka kawiarenka oraz sklep z licznymi pamiątkami i oraz : 81-460-86-3700. [LINK] I po pracy domowej Jest tam opis twórczości Antoniego de saint Egsyper"ego a także opis książki dlatego warto tam przyjści i zaczerpnac wiedzy więc jeśli masz wolny czas to zbieraj sie oi ruszaj w podróżn do japoni Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

sDwhzkH.